Zicht op Haringcarspel
Corbijn zag staan, liep ze even naar hem
toe met de vraag of hij even langs wilde
komen; Groenhart reageerde zakelijk-
komisch: "Ik ben geen vrachtrijder!" Hij
had er kennelijk wel ervaring mee dat je
een vrachtrijder ongeveer alles kon vra
gen. Toch was hij natuurlijk alleszins
bereid om wel even langs te komen.
Ergens eind jaren veertig viel ik een keer
van een steile trap, met mijn nog geringe
mannelijkheid bovenop een kraan! Ik
herinner me - vrij gemakkelijk - dat ik
daarna in het geheel niet meer kon plas
sen! Dokter Groenhart kwam toen wel
Deze heren en één dame vormen de organisatie-commissie van een Fancy-Fair; enkele malen op bezoek om dat euvel te
als derde van rechts staande ziet u Jan Hagenaar en een opvallende verschijning is - verhelpen. Ik herinner me duidelijk de
naast de dame - de rokende heer in het gezelschap: dokter Groenhart! donkere ogen waarmee hij mij aankeek
en me aanspoorde tot datgene wat hij
veel andere kinderen juist had afgeleerd! Of hij daarbij
ook hypnose toepaste, weet ik zelf uiteraard niet. Maar
het moet wel gelukt zijn!
Ook had ik in één van die jaren roodvonk en werd
afgezonderd op een koud zolderkamertje. Daar werd,
voor de warmte, een petroleumstel neergezet met
ringen erop. Bij een bezoek van de dokter wilde ik
even bescheiden terugdeinzen, maar ging pardoes op
het verhitte ringenstelsel zitten. Het vervolg weet ik
niet meer, maar ik denk dat Groenhart dat toch wel
een komische act gevonden heeft.
Het moet ook in die late jaren 40 geweest zijn dat hij
niet De Goede, maar onze buurman Haulo om een
taxi belde om hem dwars door vele sneeuwhopen
naar een patiënt in Waarland te rijden. Henk Haulo
vroeg vervolgens weer mijn broer Giel om hem daar
bij te assisteren. Giel herinnerde zich heel goed hoe ze
vele malen moesten stoppen om de weg vrij te maken.
Groenhart was dan vaak als eerste reeds aan het schep
pen. Op de Oosterdijk, ter hoogte van de begraafplaats,
gleed Henk met zijn auto iets bezijden de weg, waarop
Groenhart heel attent reageerde met: "ho, ho, daar
moet ik niet wezen!"
Enkele huizen bij ons vandaan woonde de redelijk
welgestelde bollenkweker Klaas de Geus-Troost. Toen
hij van dokter Groenhart een rekening kreeg, waarop
o.a. vermeld stond: Diversen f 25, wilde hij - volgens
zijn zoon Dirk de Geus - beslist weten waar dat op
sloeg. Toen hij dat aan Groenhart vroeg, antwoordde
deze: "Boorwater en dat is hartstikke goedkoop!"
Klaas de Geus had een poosje daarna weer medische
klachten, liet de dokter komen en sprak de econo-
misch-bewuste zin: "Ik hoop dat hij me weer boorwa
ter voorschrijft, want daar heb ik nog f 23,50 van
staan."
Jan Hagenaar wist zich ook nog te herinneren dat hij
eens in de zeven weken het gezin De Kraker als klant
had. Mijn vader, Jan de Kraker, reed voor wel zeven
bakkers het meel; dat waren dus zijn klanten en dan
was de wederdienst dat je ook hun klant werd en zo
hadden wij dus zeven bakkers. We hadden echter maar
één dokter! Dokter Groenhart uiteraard en die had
weer een goede klant aan ons: een groot gezin, waar
tamelijk vaak doktershulp nodig was. Allereerst ver
moed ik dat ik zelf onderwerp ben geweest van één
van zijn eerste verloskundige ingrepen: september
1940. Van na de oorlog herinner ik me diverse stops
voor onze deur van Groenhart in sportieve auto's en
om iedereen tegelijk te waarschuwen, riepen we dan:
de Pil, de Pil!
U ziet hier de beroemde sportvereniging van Dirkshorn U.D.I.
opgesteld achter de serre van de Pastorie. Deze serre werd
door dokter Groenhart ook gebruikt als behandelruimte.
Ik herinner me dat ik ooit meemaakte hoe daar de oren
van een oudere heer werden schoongespoten.
Toen mijn moeder op een dag om welke reden dan
ook een doktersbezoek wenste en hem bij onze buren
mei 2019
7
