Ook was ene Bas Prins eens van de dijk afgewaaid en
hielpen zijn zus en Rinus hem weer overeind en
brachten hem naar huis. In dat huis stond een grote
kooi met een kraai die bar tekeer ging, dat was dood
eng maar als kind ook enorm spannend.
Veel families zijn rond de tachtiger jaren verderop
gaan wonen, anno 2019 wonen er nog maar enkele
oud Krabbendammers. Vroeger kende ik alle
Krabbendammers, nu ken ik er nog maar weinigen bij
naam.
Schillenboer Mijndert Dekker woonde er vroeger
samen met zijn vader, broer Willem én 4 koeien. Broer
Willem kon niet lezen en schrijven, werkte altijd thuis
maar ging later met de bus naar de sociale werkplaats
in Alkmaar. Daar kreeg hij wekelijks netjes zijn salaris
in een loonzakje, maar op een keer kwam hij bij mij
langs hij had al twee weken geen geld gehad! Willem
had gelijk zijn post meegenomen met daarbij een brief
van de bank, die meldde dat het geld voortaan per
bank zou worden overgemaakt. Dat was toch wat! wat
moest dat nou? "Nou Willem, het komt wel goed
hoor Samen zijn we naar de bank gegaan voor een
rekeningnummer, wat natuurlijk helemaal nieuw was
voor hem.
Zo kwam Willem op een dag bij me met een brief van
zijn werk waarop hij zijn vakantie moest aankruisen.
Daarbij hielp ik hem en zei "zet maar van april tot
oktober kruisjes".
Later is Willem onder begeleid wonen in Den Helder
terecht gekomen waar hij het enorm naar zijn zin had.
Op 2e kerstdag haalde ik hem en Piet 'VIOS' op,
dronken we een borrel in Burgerbrug, reden een
rondje, aten soep en een broodje en bracht de mannen
weer thuis. Allemaal een prachtige dag, wat waren ze
blij met zo'n uitje.
Bij de Firma Stam heeft Rinus 16 jaar met veel plezier
gewerkt. Zijn toenmalige baas Hik Stam kon hem
altijd plagen met zijn woonplaats. "Ga je weer naar het
vergeten dorp Rinus" zei Hik altijd. Dat vond hij niet
zo leuk want het was voor hem nou eenmaal een
pracht dorp.
Als in de winter de sloten bevroren waren kon je
vanuit Warmenhuizen, waar de baas woonde, met de
brommer over het ijs door de polder naar huis, een
pracht ritje was dat altijd en je was sneller thuis, ook
een prettige bijkomstigheid.
De horeca speelt ook een grote rol in zijn leven, vele
jaren met kermis gewerkt in allerlei plaatsen, vaak met
een vast koppel. Daardoor heel veel mensen leren
kennen en belevenissen te over, want hoe gezellig ook,
er gebeuren soms bijzondere dingen met kermis.
In Petten runde Rinus 15 jaar een strandpaviljoen en
daarna restaurant 'Halfweg' in Burgerbrug, bekend om
zijn lekkere vis, waar je hem nog regelmatig kan
tegenkomen. Verder blijft wonen in Krabbendam nog
steeds een mooie plek met zicht op de Westfriesedijk.
Zo wat herinneringen uit het leven van Rinus Jonker
vanuit zijn nog steeds geliefde Krabbendam.
Foto's:
www.warmenhuizeninoudefotos.nl/fam_jonker
Zicht op Haringcarspel
1967: Thea (11 jaar) voor het huis van de familie Jonker in Krabbendam. De foto is gemaakt voor de ruilverkaveling,
toen er nog een brug naar de Westfriesedijk was. Op de achtergrond vader Klaas die op zondag altijd wel even naar zijn
akker ging, hij is zijn klompen aan het schoonmaken.
mei 2019
