Eduard Paarlberg: "er bestond algemeen verzet tegen
de Duitsers. In elke regio ontstond wel een verzets
groep; je vader voegde zich daar ook bij en al snel had
hij mede de leiding. Zij hielpen onderduikers en
pleegden allerlei sabotagedaden."
familie was je op de juiste plek en zij ontfermden zich
dan ook naarstig over het druipende paar. En niet
alleen met het hart, maar ook met het verstand! Want
huiszoeking in de omgeving lag voor de hand.
Het stukje Ringvaart waar Groenhart en zijn vrouw door
gelopen en gezwommen hebben om de veilige boerderij
van Paarlberg te bereiken.
Er kwam bij de verzetsgroep ook een wat zielige man
waarover je vader zich ontfermde en in huis opnam.
"Kom maar bij ons!" sprak hij. Zo'n opmerking kwam
recht uit het hart van een man die zich altijd om de
ander bekommerde en zich het lot van zijn mede
mensen aantrok.
De zielige man bleek echter al spoedig minder zielig
dan hij er uit zag, want in de huiselijke kring van
dokter Groenhart spitste hij bijna zichtbaar de oren als
er ook maar iets over het verzet werd gezegd. Twee
zwagers van de dokter, Joop en Chris Vos, woonden in
die tijd ook bij het doktersechtpaar in. Zij kregen
argwaan en ontmaskerden de zieligerd als een regel
rechte infiltrant. Groenhart en zijn zwagers hebben
hem opgesloten op een bovenkamer, die aan alle kan
ten werd gebarricadeerd en dichtgetimmerd.
Helaas wist de man op zekere dag toch te ontsnappen
en al heel snel daarna - het was tegen het einde van de
middag - werd er door de Wehrmacht op de voordeur
gebonkt. De doktersassistente deed langzaam en
omzichtig open. De dokter en zijn vrouw moesten
meekomen. Die waren intussen echter hals over kop
via de achterdeur gevlucht en door de tuin en door
het weiland en ook dwars door enkele modderige
sloten weggerend. Ze bereikten de kaai van de ring-
sloot en kwamen met een omweg weer bij de
Voorpolderweg, staken snel het bruggetje over en
renden het erf op van de boerderij van Klaas Paarlberg.
Daar lag voor hen de veiligheid en bescherming die ze
vanaf nu nodig hadden. Eduard: ik zie ze daar nog
staan, druipend en onder de bagger!
Natuurlijk werden ze door de familie Paarlberg snel
binnengehaald en in veiligheid gebracht; bij zo'n
Boerenstelletje
Dus spande Klaas Paarlberg snel paard en wagen in en
gooide er een aantal oude dekkleden en zakken tarwe
op. Zijn vrouw had ondertussen het bemodderde paar
omgetoverd tot een droog boerenstelletje en zo kro
pen dokter en mevrouw Groenhart-Vos onder de
zakken tarwe en werd koers gezet richting Groenveld.
Daar werden ze voorlopig ondergebracht bij Jan
Gootjes*, een zwager van Paarlberg. Was dokter
Groenhart weliswaar een onverschrokken type en was
geen avontuur hem waarschijnlijk te veel, zijn vrouw
was echter volledig overstuur door de hele affaire. Het
was vanaf nu duidelijk: het doktersechtpaar diende
onder te duiken! Voor de dokter was dit een uitge
maakte zaak, maar voor Diny Groenhart-Vos was het
een afschrikwekkende gedachte!
Zij kwam voordien wel graag op de boerderij van
Paarlberg, maar dan in keurige amazone-kleding, om
te gaan rijden op haar paard dat bij de familie Paarlberg
gestald stond. Die rustige en deftige al bijna vooroor
logse sfeer kon zij waarderen. Maar nu waren het
geheel andere tijden en die kon zij helaas niet goed
aan. Men bedacht dat zij zich beter elders zou kunnen
gaan huisvesten en zo gebeurde het dat zij, in de per
fecte vermomming van een verpleegster, vertrok naar
Huis ter Heide. Daar woonden haar ouders en daar
was zij wat veiliger.
Bij Jan Gootjes op Groenveld logeerde een Duitse
officier, een kapitein, toen ook Groenhart daar onder
gedoken zat. Dat was dus geen al te attente man, maar
ook beslist geen aardige man. Een Duitse soldaat op
Groenveld zei namelijk een keer tegen Klaas de Geus:
Ik hoop dat de Engelsen één kogel bewaren voor die
kapitein
7
Zicht op Haringcarspel
De boerderij waar Eduard Paarlberg in 2004 nog woonde toen ik
hem met Eric Groenhart een bezoek bracht.
Infiltrant
december 2018
