a
f|p}>sT
1
-vH -
werden zoals Charlie Chaplin en andere lachfilms.
We zaten graag voorin zodat we de man achter de
piano, die de geluiden bij de film verzorgde, goed
konden zien. Hij moest altijd erg snel zijn om het
juiste geluid op het juist moment te maken.
In Montana leerde tante ons op zondagmiddag de
catechismus als voorbereiding op de H. Communie.
We moesten de rozenkrans bidden en iedere avond
een avondgebed. Tante Anna vertelde ons vaak
Bijbelverhalen en verhalen over heiligen. Ze scheen
de Bijbel door en door te kennen. Het meest inte
resseerde mij het verhaal over de profeet Elia, hij
leefde ook onder moeilijke omstandigheden. Toen
er een hongersnood was vertelde God hem naar een
weduwe in Zarefat te gaan die voor hen zou zorgen.
Toen hij daar kwam was ze bezig hout te sprokkelen.
Hij vroeg haar wat ze deed antwoordde ze: "Ik ver
zamel hout om een vuur te maken en de laatste
koek voor mijn zoon en mij te bakken en dan moe
ten we sterven". Maar Elia zei: "nee u zult niet ster
ven, maar mij eerst een kopje water brengen". Ze
bracht het, toen zei hij "bak mij een koek en denk er
aan de olie zal niet opraken en ook het meel niet".
Zo gebeurde het tot het einde van de hongersnood,
toen er weer regen kwam. Wij leefden ook in tijden
van voedselschaarste en we aten alleen aardappel
pannenkoeken. Alle voorraadpotten waren leeg
Nick zei: Moge God vannacht al deze potten vul
len". Ze waren de volgende morgen echter nog
allemaal leeg, op een paar rozijnen na.
Stilte
Vaak was het in de heldere maanverlichte nachten
zo stil dat tante Anne zei: "Oh wat is het toch stil".
Het janken van de prairiewolven was zo doordrin
gend, dat we het laken over onze oren trokken om
het maar niet te horen. Zelfs de hond was bang
kroop in een hoekje weg onder het bed en gromde.
Het was een opluchting als de wind om het huis
blies.
Wilde paarden
We zagen de veulentjes samen spelen en rollen over
de grond. Op een dag waren we verbaasd dat moe
der en veulen langs de omheining heen en weer
renden. Spoedig zagen we dat het veulen zich bin
nen de omheining bevond. Tijdens het over de
grond rollen was het onder de omheining terecht
gekomen en toen het op wilde staan bevond het
zich binnen de omheining en kon er niet uit. Het
moederpaard had ons zien staan was naar ons toe
gerend en had ons aangekeken of ze zeggen wilde:
"Help me alstublieft". Toen rende ze terug naar haar
veulen. We besloten het veulen er uit te halen door
het prikkeldraad los te maken, maar aarzelden omdat
A
II
f/hr:
K
het de omheining van de buurman was. We besloten
het toch te doen haalden de nodige gereedschappen
uit de schuur en zochten een plaats waar we het
prikkeldraad gemakkelijk los konden maken. We
bogen het draad naar beneden. Het veulen sprong er
overheen en rende naar haar moeder en samen gin
gen ze naar de rest van de kudde ongeveer 20 dieren.
Ze graasden nu een paar mijl verderop. De omhei
ning werd weer hersteld, gingen naar huis en keken
nog naar de paarden. We waren verbaasd want nadat
moeder paard het veulen bij de kudde had gebracht,
draaide ze zich onmiddellijk om en kwam in volle
galop naar ons toe. Op veilige afstand bleef ze staan
en haar grote ogen schitterden alsof ze ons wilde
bedanken, we glimlachten en schudde ons hoofd.
Toen draaide ze zich om en rende in volle galop
naar de kudde terug. We waren zo van deze dank
van dit dier onder de indruk dat we er nog lang over
napraatten.
Hoe de veeboeren naar ons huis kwamen
Vader had ons gezegd dat wanneer er vee of paarden
op ons land of dicht bij ons huis kwamen we ze weg
moesten jagen. Wij maakten daar een sport van. We
lieten ze eerst zo dicht mogelijk bij komen om ze
Zicht op Haringcarspel
From Sage Brush to Harvest by Irrigation
In the Northwest»
".J
I VINHTU.I I
druilt*
ADOFtESS HERE
Ansichtkaart uit Malta, geschreven op 29 januari 1917 (voordat
de familie Mosch daar arriveerde). "Beste vrienden, even een
berichtje om jullie eraan te herinneren dat we nog leven en jullie
ons niet vergeten zijn. Ik werk dag en nacht. Dit is zeker een
grootse plaats en ik hoop jullie binnenkort een brief te kunnen
schrijven. Groeten van ons allen, LoraJacobs."
mei
2016
