En de fiets van mijn moeder? Ik weet niet anders dan
dat ze hierop heeft gereden. Ritjes naar Schagen of
naar familie in Dirkshorn en Sint Maartensbrug. Een
zomers ritje naar Boerenslag (bij Sint Maartenszee) of
het Wildrijk. Toen ze overleden was, namen wij de
fiets mee. Altijd makkelijk, zo'n reservefiets voor onze
dochter. Zij kreeg hem mee toen ze het huis uitging.
Maar hij werd al een tijd niet meer gebruikt. De ban
den lek, roest alom. Toen ze weer verhuisde, nam mijn
man hem mee.
Opeens zag ik hem staan bij ons achter, die kleine dap
pere fiets, en er ging een steek door mijn lijf. Ik zag het
naamplaatje van Joh Schrijver en ik zag mijn moeder
opstappen en wegrijden door de Lut. Het leek of die
fiets me groette met een handvol herinneringen. Hij
was nog lang niet versleten, misschien kan die handige
man in De Weere er nog wat mee. Ik hoop het maar.
Want het was toch de fiets van mijn moeder.
Moin durp
As ik weer d'rs terugkom den is 't 'r goed
't liefst loop ik deer den allien
omdat 'kgaandeweg met m'n oge halfdicht
't 'vroeger' weer heêl helder zien.
't Huis weer we weunde, 't weggie nei skool
de winkels, 't ouwe kefee
't padje langs 't kerkhof de bochtige doik
ik neem 't m'n leven lang mee.
't Werd vezelf aars en ze sloopte een zoot
't ging 'r net as overal
maar 'k weet dat - al ben ik dik veertig jaar weg -
dut altoid moin durp bloive zal.
Ina Slot
Zicht op Haringcarspel
Mijn vader Jacob Slot, mijn moeder en ik voor ons huis (1963).
Daarachter het huis en de werkplaats van Schrijver.
Mijn nieuwe fiets, natuurlijk gekocht bij ome Joh. (1964).
Hier zit ik in onze tuin (1966). Daarachter de kroft met de
boerderij van Zander Woudstra (rechts) waarschijnlijk al in
gebruik als werkplaats door de gebroeders Cor en Piet Blokker en
daarnaast het nieuwe huis van Zander en Truus Woudstra (links).
Dat huis kreeg als naam 'De eerste' want het was het eerste
huis dat de broers bouwden
november 2015
