We kwamen in contact want die foto's had ik. Toen
werd geopperd dat een reünie wel leuk zou zijn en
samen hebben we een advertentie in de Opmaat
geplaatst met een oproep aan allen die bij de
Kruiserkade op de transportdienst gewerkt hebben
zich te melden. Daarbij was alleen mijn telefoonnum
mer geplaatst, dus die ging die eerste tijd nog al eens.
Er meldden zich toen 65 oud-medewerkers. Hierna
konden we een plaats zoeken waar we onze reünie
konden organiseren. Dat werd de Marinierskazerne in
Doorn. Op 8 maart heeft deze eerste reünie plaatsge
vonden. Deze reünie was eigenlijk te laat want de
leeftijd speelde al velen parten. Wanneer iedereen die
tussen 1945 en 1951 daar bij de transportdienst
gewerkt heeft zich aangemeld had, hadden we zo
ongeveer 150 mensen moeten kunnen verwelkomen.
Zo zou ik iemand uit Alkmaar meenemen. De dag
ervoor belde hij af daar hij geopereerd moest worden.
Nou, dan houden we volgend jaar wel weer een reü
nie en haal ik je dan op. Helaas was dat toen niet
mogelijk daar hij in de operatie gebleven is.
Van de 65 opgegeven mensen kwamen er uiteindelijk
slechts 46 omdat het weer bijzonder slecht was. Iets
waar ik ook last van had en waardoor wij te laat aan
kwamen. 11 Uur zou ik het openen maar dat werd
iets later. Van kameraden hoorde ik dus dat er velen
overleden waren. Zo had ik al vernomen dat Ge
Stoffer tien jaar daarvoor al overleden was. Ook mijn
vriend Chris Schijf was ruim tien jaar er voor al over
leden nadat eerder zijn vrouw gestorven was.
De eerste reünie was een heel groot succes. Het jaar
daarop hebben wij weer in Doorn een reünie gehou
den, nu in samenwerking met een Pioniers Peloton
van de Mariniers, daar een aantal van hen ook op de
Kruiserkade gediend heeft. Later zijn we ook in
Rotterdam geweest. De verdere reünies vonden in het
restaurant van Bronbeek plaats.
Omdat enkele van m'n maten ook in Batavia gediend
hebben werd die groep er ook bij genomen om tot
een redelijk aantal te komen.
In 2006 hebben we besloten dat het met de zevende,
tevens de laatste moest zijn omdat het niet meer
mogelijk werd om voldoende mensen bij elkaar te
krijgen. Tevens zag het bestuur ook tegen de organisa
tie op, wij werden een dagje ouder!
Door die advertentie in de Opmaat, dat later Check
Point werd, ging eens de telefoon en een vrouwen
stem zei: "ik heb bij u in de bus gezeten". Zij vertelde
mij, dat ze naast mij voor in de cabine zat, op mijn
eerste rit de stad in, waar ik haar afzette bij het Marine
Huisvesting bureau. Op dat moment kon ik me daar
niks meer van herinneren. Enkele maanden later
kwam haar man bij ons langs en liet een foto van haar
zien en toen begon het te dagen want dat meisje
kende ik!
Zij is hier enkele keren op bezoek geweest en ik ben
ook bij hun geweest.
Door een advertentie in het Veteranenblad ben ik
bevriend geraakt met Jan Bolken. Wij hebben allebei
de opleiding en de reis naar Indië met de Volendam
gelijk beleefd. We kenden elkaar niet, al hebben wij
elkaar eens jaren geleden ontmoet toen ik met een
excursie de Brons motorenfabriek bezocht heb. Daar
was hij calculator. Door deze briefwisseling zijn de
Bataviamaten er ook bij gekomen.
Weer alleen
In 2000 kreeg Dieuw last van haar benen met het
lopen, dat worden ook wel etalagebenen genoemd.
Na onderzoek in Alkmaar is ze gedotterd en kon ze
weer goed lopen. Men had haar gezegd dat ze het
roken moest laten, doch dat kon ze niet laten met het
gevolg dat in 2003 weer gedotterd moest worden. In
maart 2007 in de nacht kreeg ze pijn, na een darmon-
derzoek zou uitkomen dat het mogelijk leverkanker
zou zijn. We schrokken erg. Na een biopsie was ze
nergens meer van de pijn. Na een gesprek met de
hoofdzuster over wat de chirurg tegen ons gezegd had
en dat de pijn toegenomen was, belde de dokter mij
op en zei: "wij denken dat het bloedvatvernauwing is
en nu gaat ze naar het VU in Amsterdam". Daar heeft
men heel erg hun best gedaan maar kon ze niet meer
gered worden en is ze op 9 juli overleden. Zij is na
overbrenging op 28 juni naar het VU niet meer bij
kennis geweest.
Zicht op Haringcarspel
november 2015
