Verder werden in die tussentijd wel korte ritjes
gemaakt en moest er onderhoud gepleegd worden.
Na diensttijd moest je om de drie dagen wachtdienst
rijden, wat bestond uit een busdienst vanaf ik meen
4 uur, tot middernacht om het uur van de kazerne tot
de Wonokromobrug en weer terug. Alles wat langs de
weg stond mocht mee vanaf bepaalde halteplaatsen.
Op mijn eerste rit 's morgens stond aan het begin
van de stad een meisje te wachten dat ik elke morgen
op de heenweg oppikte en in de stad afzette bij het
Marine huisvestingskantoor. Later in mijn verhaal
kom ik hier op terug.
Tot september 1949 heb ik op deze bus gereden
daarna werd ze overgedragen aan de TNI (Tentara
Nasional Indonesia, het "Indonesische Nationale
Leger). Ook moest ik de laatste dagen nog met een
soort pantserwagen door de stad rijden bedoeld om
een beetje orde te houden.
van de Zuiderkruis, het Libertyschip waarmee we
terug voeren.
Hier een foto van ons vertrek veel meisjes in tranen
achterlatend.
Ook deze terugreis heb ik me niet verveeld, al werden
wij vaak bezig gehouden met klusjes die niks om het
lijf hadden. Deze keer was er niets op het eten aan te
merken. Na de Indische Oceaan kregen wij te maken
met de uitloper van een cycloon, die voor een wel
héél hoge deining zorgde. Van de wind hebben we
geen last van gehad, maar het schip stampte vreselijk,
de steven dook steeds in de golven en dan kwam de
schroef boven water wat enorme klappen gaf wanneer
die weer onder water verdween. Ook toen heb ik
geen last van zeeziekte gehad. Met het middagmaal
waren we maar met 16 man die gingen eten, van de
1500 die aan boord waren! We aten bruine bonen met
uitgebakken spek en normaal hou ik niet van bruine
bonen, maar deze combinatie was heerlijk!!
Naar huis
Er was een zendontvanger aan boord waarmee we
met de andere wagens konden spreken, het was
wel leuk werk. Toen kwam de dag, dat de thuisreis
aanvaard werd. Twee flinke kisten met spullen die ik
verzameld had en kleren waren al eerder aan boord
Toen we Aden naderden hielt het stampen op en
werd iedereen weer gewoon mens. In Aden werd ge
bunkerd maar wij mochten niet van boord. Hierna
kwam die Rode zee weer, maar deze keer geen erg
hoge temperatuur. Het Suezkanaal en de Middel
landse zee gaf weer veel te zien.
Ook mochten wij de machine
kamer van het schip bezoeken en
kregen we uitleg over de turbine
en de schroefas waar we langs
mochten lopen.
Zicht op Haringcarspel
april 2015
