schaats op de sloot naar de Hoge Wurft achter Jaap
Tin. Er deden heel wat mensen mee, want zo was dat
toen en ook ik had me opgegeven. Na de loting was
ik samen met Henk Houter maar Henk strooide een
skaats, dus gien prois. Ook hadden we in die jaren
onderduikers op de Stroet waarvan er een heel goed
kon schaatsen en waarmee ik een beetje verkering
kreeg, 't Voegde nog al maar toen het ois weg was is
de verkering ok zomaar dood bloed.
Schaatsen na de oorlog
Vlak na de oorlog in 1947 in een lange en strenge
winter was er gemaskerd ijsfeest op de Stroeterwiel
wat een hoop volk trok. Ik stond als sneeuwpop ver
kleed op het kantje van de wiel achter het huis van De
Pee. Er liepen en reden een hoop mensen langs die
voor me bleven staan en probeerden te raden wie er in
die sneeuwpop zat. Ik had een pijp in mijn mond dus
zag je iets van mijn lippen, maar ik had net koortsuit
slag dus hoorde ik iemand zeggen: 't is een man hoor
dat zie ik aan z'n lippen". Als je dat dan hoort dan
geniet je! Mijn broer deed trouwens ook mee; als
schoorsteenveger. En het was wel leuk, hij wist niet
dat ik mee deed, en ik wist niet dat hij mee deed, maar
ik zag het aan zijn manier van schaatsen. Hij reed daar
met een zelf gemaakte hogehoed, een zwart gezicht
en een zelfgemaakt laddertje. Maar schaatsende vort
viel Siemen met het hele spul, hogehoed vloog in de
sneeuw en 't laddertje stik. 't Was trouwens een barre
mooie eivend en ik had nog een prois ok!
Klaas
Toen kwam Klaas Hemmer in mijn leven en kwam ik
in Sint Maarten aan de Wijzendweg terecht, met
tegenover ons huis de Veert een grote brede sloot. Dus
als er in de winter ijs lag kon ik tussen de bedrijven
door zo op de steiger m'n schaatsen aandoen en een
half uurtje schaatsen, 't Kon niet mooier, ik kon even
goed alles in de gaten houden. Toen kwam de tijd van
Ard en Keesie en ben ik twee keer met de bus van
Peerenboom naar Gotenburg geweest. Zonder Klaas,
wat jammer was, maar die ging liever naar een voetbal
wedstrijd. Op zich een mooie belevenis. De eerste keer
werd een Noor kampioen, maar dat maakte allemaal
niks uit. Want als je met een bus vol Nederlanders op
de tribune zit (toen nog buiten) met voor je de Noren
en naast je de Russen, dan moedig je ze allemaal aan.
En de tweede keer werd Ard Schenk kampioen, nou
toen kon het helemaal niet meer stuk. Omdat snow-
boots toen nog niet in de mode waren, liepen de
meeste Nederlanders op klompen, en zagen of wisten
ze meteen waar we vandaan kwamen, en hadden we
vanwege die klompen veel bekijks. Uit onze bus liep
er een voor we naar huis gingen, met het spandoek
om zijn voeten, die had zijn klompen verruild voor
een paar vachthandschoenen. Inmiddels had ik in de
lange winter van 1963 een paar echte schoonrijschaat-
sen gekocht. Ik moest ze bij de fabriek bestellen want
in Schagen verkochten ze ze niet. Het waren alleen de
schaatsen, dus mijn ouwe schoenen die ik in 1946 op
twee schoenenbonnen had gekocht er weer op, en ik
heb in 1979 de stoute schoenen aangetrokken, om
met een wedstrijd schoonrijden mee te doen in
Nieuwe Niedorp. 't Was mistig weer, 't dooide al en
het ijs was slecht, maar ik weet nog dat er een tegen
me zei; en je kijkt naar de toppen van de bomen.
Ik was altijd bang dat ik in een scheur reed of dat er
iets op het ijs lag, dus keek ik altijd een beetje naar het
ijs naar beneden. Deed het graag maar was tijdens de
wedstrijd te gespannen om er van te genieten. Bij de
start stond een jurylid, halfweg een jurylid en aan het
Zicht op Haringcarspel
Een middagje lekker schaatsen op het Stroeterwiel.
Grietje Groenveld en ik, op de achtergrond derde van links,
Cor Grootjes en geheel rechts Piet Borst. Het huis is
van J. Bakker en schuitenmaker C. Bregman.
Schaatsen op het Stroeterwiel, links J. Roozendaal, vooraan
Cor Blokker, Jan Tin, Guus Koning en Louw Barten.
Daarachter Gré Barten, Nel Sijbrands, Annie Blokker,
Grietje Groenveld en Marie Sijbrands.
Links het huis waar toen Pie woonde, het huis met
gebroken kap was de werkplaats van Klaas Wit.
Daarnaast het huis van de familie Kaai,
helemaal rechts woonde C. Bregman.
december 2013
