Zicht op Haringcarspel teiten of hoe het afgelopen is met deze familie, buiten hetgeen in de brief stond geschreven, blijven duister. Motief emigratie Wat was zijn motief om te emigreren? Het zal zeker voor een deel hebben bestaan uit ongenoegen over het armelijke bestaan in Nederland, en zijn ongeluk daar een vrouw en al zes kinderen te verliezen. Maar ook zijn geloofsovertuiging zou aan z'n emigratie- drang een bijdrage hebben geleverd. Hij volgde in feite een van de leiders van de Afgescheidenen Hendrik Peter Scholte die hem in 1847 was voorge gaan en zich met 700 volgelingen in het Noord- Amerikaanse Pella hadden gevestigd. Hun vertrek was niet louter door godsdienstige motieven ingegeven. Velen dachten aan de andere kant van de oceaan ook economisch een beter bestaan te vinden. Aanvankelijk wei-gerde Scholte zich aan te sluiten bij Dutch Reformed Church maar na enige conflicten sloot hij zich aan bij Albertus van Raalte en na de dood van Scholte in 1868 viel zijn gemeente van Afgescheidenen uiteen. Bleef Jacob vasthouden aan de denkbeelden van Scholte? In ieder geval is zijn naam niet terug te vinden in de boeken van de Dutch Reformed Church van Lansing. Naar de voorgaande brief te oordelen werd het gezin rond 1881 verblijd met een geboorte van een dochter. Verdere gegevens over Jacob en zijn gezin ontbreken. Genealogie Terugkomend op zijn familie in Nederland bleek deze zo interessant dat een uitwer-king in een genealogie een aardig inzicht zou geven hoe deze familie zich ontwikkelde in Nederland en daarbuiten. Om te beginnen was in 1915 een stamreeks van de familie verschenen in de 6e jaargang van Nederlands Patriciaat. Opname in Nederlands Patriciaat beteken de volgens het Centraal Bureau voor de Genealogie dat de familie dan een vooraanstaande rol in de Nederlandse samenleving had gespeeld.Van de familie van Jacob kan worden gesteld dat ze een voorname rol vervulde. Al zoekende naar de familie bleek het toch een zeer omvangrijke familie die in sommige geledin gen aanzien genoot. Er zaten veel juristen en predi kanten bij die zich vaak gingen bedienen van dubbele namen, een verschijnsel van die tijd. Maar er waren ook afvalligen en familieleden die van de Hervormden overliepen naar de Remonstranten en Katholieken. De achternaam leende zich voor tal van schrijfwijzen en zette zich ook voort als Harencaspel en Haringcaspel zonder het tussenvoegsel 'van'. Ook is vooralsnog is geen verbinding kunnen leggen met de bekende familie Van Harencarspel Eckhardt, Van Harencarspel van Beverwijk en Van Harencarspel Decker, waarvan indrukwekkende rouwborden aanwezig zijn in de NH-kerk te Beverwijk. Het Van Meertsensinstituut geeft aan dat er in 1947 nog 9 Van Harencarspels in Nederland woonden; in 2007 kwamen ze niet meer voor, dus zijn de naamdragers vermoedelijk uitgestor ven. Ook de Amerikaanse tak lijkt hetzelfde lot te zijn ondergaan, ook daar zijn verdere nazaten met deze naam onvindbaar. Niet zo verwonderlijk als Jacob alleen maar dochters voorbracht. Volledige tekst inclusief stamreeks van dit verhaal is eerder gepubliceerd in Hollands Noorderkwartier, jaargang 24, nummer 4, december 2010, aflevering 84. De Rijp december 2011 Fred Hoek fc.hoek@quicknet.nl december 2012

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 2012 | | pagina 26