buiten het kamp. De werkzaamheden van
Anna Bakker schijnen beperkt te zijn geble
ven tot de naaikamer. Jo Nolet bracht haar
maand gijzeling door in de Bekleidungs-
kammer. Bij Jo Bes heb ik geen andere ob
servaties van Anna Bakker aangetroffen
dan een algemene. Wanneer hij de aller
laatste transporten van gevangenen be
schrijft op 11 of 12 september 1944, blijken
er in het kamp alleen nog gijzelaars over te
blijven. "De vrouwelijke gijzelaars mochten
terug naar hun woningen, de mannen
moesten nog een paar dagen blijven om
daarna ook naar huis te mogen." Tot deze
vrouwelijke gijzelaars moet Anna Bakker
hebben behoord.
Anders dan ik altijd heb gedacht, heeft mijn
grootmoeder op de dag van haar vrijlating
niet ook de plaats Vught verlaten. Toen een
auto met luidspreker in het centrum van
Vught aan de burgerij vroeg om zorg en
onderdak te bieden aan deze plotseling
vrijgekomen groep gijzelaars, besloot de
familie Van Gooi om Anna Bakker in huis te
nemen. Dochter Jet van Gooi wist het nog
precies, toen ik haar telefonisch sprak op
12 oktober 2011. Zij was destijds twintig
jaar. "We gingen naar het nonnenklooster
waar ze waren terechtgekomen, en kozen
haar toen uit, dat oude mensje."
Het was een grote verrassing Jet te spre
ken. Ik had nooit gedacht nog eens iemand
aan de lijn te krijgen die in Vught mijn
grootmoeder heeft geholpen direct na haar
vrijlating. Evenmin had ik gedacht dezelfde
dag ook nog eens te spreken met een ach
terneef van mij, ook Siem Bakker geheten,
die namens zijn Tante Anne' het gezin Van
Gooi in Vught bolletjes kaas en boter, plus
koffie en thee kwam brengen. Uit dank
baarheid voor wat deze mensen voor haar
hadden gedaan.
Het was op 11 of 12 september 1944 dat ze
met tweehonderd andere gijzelaars, zoals
achterneef Siem me zei, "Kamp Vught werd
uitgezet". Daar stonden ze dan op straat.
Dankzij Jet van Gooi kan ik me nu voorstel
len hoe het verder is gegaan. Een 'omroep-
wagen' reed door het centrum van Vught
om de burgerij te vragen onderdak te bie
den. Anna Bakker, weer gekleed in de lange
zwarte jurk waarin ze in januari 1944 ge
vangen was genomen, was "doodmoe". De
drie kilometer vanaf het kamp had ze weer
moeten lopen, zoals begin maart 1944 er
heen. "Het enige wat ze wilde was: sla
pen!". Volgens de verhalen van de familie
Bakker was ze bij terugkomst in Waarland
meer dan 70 pond afgevallen - niettemin
was de indruk van Jet van Gooi toen, dat
deze vrouw een "flink postuur" had. Bij de
familie Van Gooi heeft zij de nacht doorge
bracht. Daarna moet ze met hulp van het
Rode Kruis vanuit Den Bosch met de trein
naar Alkmaar zijn gereisd.
Thuiskomst na Vught. Boven vlnr.: Wim, Alie,
Siem, Guurt, Jo. Onder vlnr.: Mien, moeder Anna
Bakker, Trien. Archief Cor van Steijn.
Deze allereerste hulp in Vught kreeg een
wonderlijke nasleep. Het toeval wilde dat
Siem Bakker, zoon van Dirk Bakker (in
Waarland Dirk 'Dop' genoemd), als dienst
plichtig soldaat gelegerd was in de (inmid
dels gesloopte) Frederik Hendrik Kazerne te
Vught, en van daaruit namens zijn tante
Anne een bezoek bracht aan de familie Van
Gooi. Als dit in 1946 is geweest, dan duurt
de relatie nu al ruim 65 jaar. Van komen
koffiedrinken met zijn slaapje op de Van
Leeuwensteinlaan nr. 5, waarbij Siem altijd
zijn hond meebracht, het uitgeleide doen
van dit tweetal (met hond) door vader Van
Gooi bij hun vertrek naar Nederlands-Indië,
het maken van een vakantiefietstocht
Vught-Waarland door de zusjes Jet en Re-
gien van Gooi (met een tussenstop bij fami
lie in Hoofddorp, en met de trein terug), het
samen met de familieleden van het gezin
Dirk Bakker - waar ze meer dan eens heb
ben gelogeerd - per schuit naar de kerk
dienst gaan, tot het geregeld opbellen of
schrijven bij eikaars verjaardagen.
-10-
