Weckflessen zijn glazen potten met een rubberen ring tussen de pot en het deksel dat met een beugel op zijn plaats wordt gehouden. Nadat Tante Anne haar weckflessen grondig schoon had gemaakt met soda, vulde ze die met gestoofde peertjes. Vervolgens plaatste ze de gesloten potten in bijna kokend water in een weckketel waardoor lucht ontsnapte uit de potten en een soort vacuüm ontstond. Als de potten afgekoeld waren, maakte Tante Anne de beugels los. De pot mocht niet sissen als een beugel werd losgemaakt, want dat was een teken dat er lucht in de pot kwam, en het wecken was mislukt. In de keuken droeg Tante Anne altijd een zwart schort over haar zwarte lange jurk. Op zwart zie je vlekken niet zo was destijds de gedachte. Dat betekende dat je minder vaak hoefde te wassen en er toch nog redelijk netjes uitzag. Haar zwarte schort had ze opgevrolijkt met mooi geborduurde bloemetjes. Ze kon heel mooi naaien en borduren. Dat bloemetjesschort droeg ze elke dag, behalve op haar verjaardag. Dan zag ze er altijd heel feestelijk uit in een wit schort met een befje van kant dat van haar moeder was geweest. Je kon zien dat ze zich erg jarig voelde in haar moeders witte schort. Naaidoos die nog van Tante Anne's moeder Leentje is geweest en waaruit soms hele mooie bloemetjes verschenen. Maandag was wasdag. Het spel van zeep en zon, water en wind, en vooral van hard werken. Voor Tante Anne begon het werk al op zondagavond. Dan werd de witte was gekookt en geweekt in water uit de waterbak met een schepje soda, boven het driepits petroleumstel. Ze gebruikte een lange stok om de was in de wasketel te 'stampen'. Ze deed een kleed over de wasketel zodat 's nachts niet te veel warmte 'weg zou vliegen'. Op maandagmorgen deed Tante Anne geschaafde stukjes harde Sunlight zeep in het water van de witte was, en werd er flink geboend op het geribde wasbord. In het spoelwater ging soms een zakje Reckitts blauw voor extra helderheid. Vervolgens werd het witgoed op de bleek (grasveld) uitgespreid en regelmatig besprenkeld zodat het nat bleef. Lakens werden gedraaid en alle gele kruisjes van de onderbroeken wezen naar boven om het zonnetje de kans te geven de vlekken 'eruit te trekken'. -19-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 2011 | | pagina 21