ARCHIVARIS KLAAS MET DE VUT
Klaas Deuzeman is gestopt als archivaris. De laatste tijd werd hij al bijgestaan door Marleen van
der Leeuw, die nu het stokje van Klaas gaat overnemen. Klaas heeft, sinds er sprake van was dat
de collectie van Ben Buter in het museum zou worden ondergebracht, heel veel voorwerpen
voorzien van een nummer en omschrijving, die ook in boekwerken terug te vinden zijn. Zodat in
één oogopslag te zien is wat onze vereniging bezit, en waar dat te vinden is. Dat klinkt eenvoudig,
maar we hebben het hier over duizenden artikelen, een berenklus dus! En nog is niet alles
beschreven, vandaar dat Marleen er mee verder gaat. Naast zijn werkzaamheden voor het archief
maakte Klaas ook deel uit van het Acquisitieteam, knipte hij familie- en sportberichten uit kranten
en kon hij als de beste koffie zetten, wat hij trouw voor iedere vergadering of bijeenkomst deed
(inclusief afwassen). Bedankt voor alles Klaas, en het ga je goed!
Als vervolg op bovenstaande: heeft u iets aan te bieden aan de vereniging? Mail dan naar
soniablokker@hotmail.com. Het telefoonnummer van Klaas is hiervoor niet meer beschikbaar.
KOPPIE POEIER
Door Dineke Francis (USA)
Het verhaal van Tante Anne is het verhaal van een heleboel oude tantes van de vorige eeuw.
Het is ook een stukje geschiedenis over het alledaagse leven in het dorp Warmenhuizen.
Een bezoekje brengen aan Tante Anne is een stapje terugzetten in de tijd. Het is een voet
plaatsen in een periode waar we niet meer naar terug willen, maar waar we wel zo nu en dan
- soms hoofdschuddend en met een tikkeltje weemoed - graag even aan terugdenken.
De dagen worden korter. De zomerwind koelt
af. De "R" is weer in de maand. Ik krijg weer zin
om mijn handen te warmen aan een beker met
warme chocolade melk. Ik open een pakje met
gezoete cacaomix
en gedroogde mini-
marshmallows. Melk
erbij. Even roeren.
Eén minuut in de
magnetron. Eén mi
nuut lijkt plagend te
kruipen als je moet
wachten. Meestal
vind ik tijdens zo'n
lange minuut een
paar kruimels om
weg te vegen of een
bordje om in de
afwasmachine te
zetten. Niet van
daag. Vandaag blijft mijn hand aan het handvat
van het deurtje van de magnetron terwijl mijn
ogen zijn gefixeerd op de dansende beker
achter het gestippelde glas. Mijn gedachten
dwarrelen naar een tijd die niet meer bestaat.
Een gedaante stapt langzaam uit een zoemen
de mist. Het is een vrouw in een lange zwarte
jurk en een bloemetjesschort. Ze heeft een kop
en schotel in haar hand. Ze glimlacht naar me...
Het is Tante Anne.
De boerderij in het midden van het dorp waar
Tante Anne in 1881 is geboren.
Mijn Tante Anne was geboren in 1881. Haar
eerste jaren groeide ze op met hetzelfde gemak
als dat ze huppelde op haar klompjes over het
zwarte pad van Warmenhuizen. Net als de
andere boerendochtertjes van het kleine dorp
was ze blij met een nieuw hinkelblok en een
houten garenklosje met vier spijkertjes om mee
te punniken. Maar, naarmate er meer en meer
zoompjes uit haar jurkjes getornd moesten
worden, kwam er geleidelijk aan een einde aan
de tijd van kaatsebal-ik-vang-je-al en in-spin.
Meisjes kregen immers de taak moeder te
helpen in het huishouden.
-16-
