Naschrift.
'Teun de Jager
Bij beschietingen moesten we allemaal onder de
tafels kruipen. Dat werd ook vaak op onver
wachte momenten met ons geoefend. Het
verste punt, wat je nog kon bereiken was het
Schoorlse 'Klimduin'. Dat was toen absoluut
verboden gebied (wegblijven van het
'Sperrgebiet')
Op een dag een grote verrassing: We krijgen
allemaal een sinaasappel op school. Die moet
onder toezicht worden opgegeten De schillen
mag je mee naar huis nemen. Daarmee kan je
moeder dan aan pap of pudding een smaakje
geven. Bij thuiskomst was dat een diepe
teleurstelling: herinnering aan de goede oude
tijd.
De Damweg toen met nog de "Duinrel" tussen
de huizen en de weg (in westelijke richting).
Ruim 60 jaar later heb ik de hierboven
beschreven voettocht nog weer eens gemaakt.
Op 28-03-2008 heb ik de auto geparkeerd bij
het schooltje Teun de Jager'. Van daar de tocht
'terug naar huis' in Schoorldam als het ware nog
eens gemaakt.
Als '70 jarige' was dat een wandeling van een
uur langs alle herinneringspunten. De terugtocht
naar school moest natuurlijk ook weer worden
gemaakt. Bij de school bleek de auto nog rustig
op mijn terugkeer te hebben gewacht
Al met al was er genoeg tijd om alle
herinneringen en herkenningspunten nog eens
te beleven. De reconstructie van de aansluiting
op de N9 was later de reden om alles nog eens
vast te leggen.
Molen Kijkduin.
De school is nu al heel gauw bereikt en is zelfs
nu maar weinig veranderd. Mijn school 'De
Molenwiek' heet nu 'Teun de Jager'.Er zijn nog
steeds veel herinneringen. Wie herinnert zich
niet juffrouw Nuijs. (Juffrouw Nuijs ligt begraven
op het kerkhof tegenover de molen.)
De Damweg nu (in oostelijke richting).
