voor een terecht afwijkende mening dan
wel andere zienswijze. Medewerking kon
betekenen, dat ernstige persoonlijke
schade werd berokkend aan personen,
inwoners van de gemeenten. Juist hierom
was het belangrijk, dat de burgemeester
met "onbekende bestemming" vertrok!
Op grond van verordeningen, die de
uitvoering van regeringsbevoegdheden in
Nederland regelden, berichtte "der
Reichskommissar für die besetzten
Niederlandischen Gebiete" op 7 januari
1944 "mit sofortiger Wirkung Herrn H. Nolet
zu entlassen aus seinem Amte als
Bürgermeister der Gemeinden
Harenkarspel und Warmenhuizen". Met
andere woorden, burgemeester Nolet werd
uit zijn ambt ontheven. Dit was niet einde
verhaal. Maar dit betekende wel, dat er iets
ging schorten aan de bijzondere
bescherming, die ook in die tijd nog gold
voor ambtsdragers en familieleden
daarvan.
Vanaf toen brak een angstige tijd aan voor
mevrouw Nolet, met als gevolg het door
brengen van nachten bij de zusters
Ursulinen, het heen en weer reizen naar
het schuiladres van haar man en de grote
twijfel over het al dan niet opvolgen van
welgemeende adviezen! Zij voelde zich
dikwijls gevolgd, geschaduwd en moest
soms moeite doen haar achtervolgers kwijt
te raken.
Dit angstige "voorspel" eindigde op 26
januari 1944 in haar arrestatie door een
tweetal agenten van de Sicherheitsdienst.
Negen kinderen, waarvan op dat moment
de jongste negen maanden was, moest zij
onverzorgd achterlaten, hoewelDie
tijd kende gelukkig heel veel goede, sterke,
echte Nederlanders, die op zo'n moment
zaken regelden en oplosten!
Mevrouw Nolet heeft van 27 januari tot 1
maart 1944 opgesloten gezeten in de
gevangenis aan de Havenstraat te
Amsterdam. Van daaruit is zij herhaaldelijk
naar de Euterpestraat - eerder in dit
verhaal vermeld - gebracht voor verhoor
met voornamelijk het doel de schuilplaats
van haar man, de burgemeester, te
achterhalen!
Ze hadden hem nodig, omdat hij door de
Duitsers waarschijnlijk werd aangezien
voor de aanstichter van het verzet tegen
uitvoering van werkzaamheden ten
behoeve van de bezetter in de gemeenten
Harenkarspel en
Warmenhuizen en de
andere, omliggende
gemeenten. Ik acht het -
gelet op zijn aard,
karakter en vrijmoedig
uitgedragen principes -
niet ondenkbaar, dat hij
werd beschouwd als
leider in het verzet.
Iemand, die hen - de
Duitsers - kon helpen
aan namen en adressen
van voor hen
"verdachte" personen!
Een nare tijd met
slechts een lichtpuntje.
De wetenschap, dat
haar kinderen vertrouwd
waren ondergebracht en
naar omstandigheden
goed werden verzorgd.
Rond 1950, B en W van de voormalige gemeente Harenkarspel,
v.l.n.r. Zittend, Wethouders M. Burger, Joh. Dekker, Burgemeester
Nolet, Secretaris N. Mooijman.
Staand: Ambtenaren. J. Kliffen, P. de Vries, J. Breen, W. Dekker
(gem. Opz.) P. Spigt, Jansen. Portretten: J. Burger (oud Burgem.)
J. Dam (oud secr.).
-8-
