betrokken. Daar hebben ze tot 1947 gewoond
totdat de nieuwe boerderij weer herbouwd
was aan de Oudewal bij het 't Bossie.
De koeien stonden in die jaren bij ons op stal
op de Oudewal 11. In de oorlogsjaren hadden
zowel mijn vader als opa vanwege de
oorlogsomstandigheden weinig koeien.
Op Dorpsstraat 202 waar ik geboren ben
hebben mijn vader en moeder maar 2 jaar
gewoond.
In 1938 betrokken zij een nieuw gebouwd
huis met koestal en kapberg op Oudewal 11.
Daar heeft mijn vader tot de verkaveling een
gemengd bedrijf gehad waar mijn broer Jan
en ikzelf ook gewerkt hebben.
Mijn broer Jan werkte na de verkaveling bij
de gemeente. Zelf was ik al eerder stukadoor
geworden, misschien heb ik bij lezers van
ons blad Zicht op Haringkarspel nog wel eens
een muurtje gesmeerd. Oudewal 11 is het
huis waar ikzelf nu nog woon.
Wij hebben nog 2 zussen, Riet en Marian en
nog 1 broer Gerrit.
Tot zover iets over onze familie Jonker die
hier ruim 2 eeuwen woont.
Rinus Jonker
Het voorgaande verhaal met foto's is een
leuk voorbeeld over de historie van deze
familie Jonker. Het zou leuk zijn om ook van
andere families die al lang in onze omgeving
wonen soortgelijke informatie te ontvangen.
In elke familie is er wel iemand die iets
dergelijks op papier kan zetten. Onze
redactieleden helpen daarbij graag.
Redactie.
HERINNERINGEN AAN ALBERT VAN DALSUM
In het "Zicht op Harencarspel", 17e jaargang
nr.33 mei 2008, las ik dat er een buste van
Albert van Dalsum is onthuld. Dit bericht
haalde een voorval in mijn herinnering naar
boven, dat te mooi is om het niet te vertellen.
In 1963 was ik benoemd tot hoofd van de
R.K. Jongensschool te Warmenhuizen. Ik had
al enige tijd gespeeld met de gedachte
"ergens" te gaan solliciteren naar de functie
van schoolhoofd. Dat "ergens" betekende
voor mij een dorp met een niet al te grote
school, liefst niet te ver af van een wat
grotere plaats ener moest - óf direct óf
binnen afzienbare tijd - een woning voor ons,
mijn verloofde en mij, beschikbaar zijn of
komen, want we wilden graag trouwen. Per
slot van rekening had ik dan wel in bijna al de
zesde klassen van wat toen nog de "lagere
school" heette ervaring opgedaan, maar
leiding geven aan een schoolteam is toch wel
iets geheel anders dan alleen maar verant
woordelijk zijn voor één klas.
Toen ik in ons vakblad een advertentie zag
staan die duidelijk maakte, dat het
kerk/schoolbestuur van Warmenhuizen op
zoek was naar een schoolleider, wist ik
meteen:"DAAR wil ik graag wonen en
werken, want DAAR ben ik in de oorlog op de
vlucht voor de bombardementen op
Amsterdam-Noord buitengewoon hartelijk en
met een grote vanzelfsprekendheid als een
jochie van 8-9 jaar door het bakkersgezin
Mooij opgevangen." In Warmenhuizen heb ik
het toen reuze naar mijn zin gehad en
waarom zou dit niet wéér het geval kunnen
zijn? En wie weet kon ik nu voor de gemeen
schap daar iets terugdoen. Ik solliciteerde en
kreeg de baan.
Toen mijn vrouw en ik enkele maanden in
Warmenhuizen woonden, hoorden we dat de
grote Albert van Dalsum zich in Eenigenburg
had gevestigd. Deze acteur was ons niet
onbekend.
-16-
