niks voor ons, maar omdat we mekaar veul
zien en overal graag over mee wulle klesse,
kenne we dat hier ventilere. Want we denke,
net as iederien, dat we overal verstand van
hewwe.
Jaap en ik zien mekaar nag alders we doen
welders koppiese bai mekaar en seumers
neme we de fiets en raie deur ut ambacht.
Heel mooi meistentoids, die z'n kool staat 'r
goed bai. En un aar z'n
eerappels konne wel wat beter. O en deer
hewwe ze un nuwe boet bouwt, 't gaat zeker
goed, zo word ur den keken en praat.
Nou kwam Jaap vlede week op de fiets, en
bai 't ofstappe docht ik nag 't loikt wel wat
ongemakkeluk te gaan dus ik vroeg "is er wat
met je bien of zo?". Hai most lache, nei zoide
ie, niet met me bien maar met me klomp. D'r
zit un barst in de kap en as ik nou wat
drukkug doen den ben ik bang dat de kap van
me klomp d'r ofbreekt. Deerom kom ik bai
jouw op de koffie, die zei wel bruin weze en je
hewwe nag wel 'n beetje goeie Houtloim.
Nou dat klopte allegaar dus wai nei de koffie
nei de boet.
De klomp werd gnap rippereerd. Oizerdreidje
over de kap en loim in de barst van de klomp.
En we hadde ut vanzelluf over vroeger toen
iederien op klompe liep. Je ging op klompe
nei skool en ok nei de kerk De gang in skool
en ut portaal in de kerk stonde vol. Net zo
goed as bai de dokter in't hossie voor de
wachtkamer. Tuinders liepe allegaar op
klompe en ok de smid had klompe an,
Zwarte, want d'r ware toch verskille. Je had
ongevurfde en mooie géél gevurrufde en
zwarte met un leren band over de vreef.
Manne klompe, kinder klompe, mooie vrouwe
klompe, die ware meistens toch wat ligter.
Gert had d'r alders un boek over lezen en ok
in "Zicht" heb ur jare terug un artikeltje over
staan vertelde ie zo langs z'n neus weg.
Klompe werde maakt in Brabant, ut was un
zogenaamde huisindustrie, hard en lang
werreke en amper 10 gulden in de week
verdiene.
"Weer maakte ze klompe van?" vroeg Jaap,
nouw, meistentoids van Willege of
Popelierehout" zee Gert. Ut is oigenaardig as
je je d'r in verdiep. Ik denk weldurs zouwe ze
eerst op 'n plankie met
deer overheen un reep
Knoinehuid lopen
he we.
"Ik weet 't niet" zee
Jaap, "zou best kenne
vanzelf". Maar ik gaan
op m'n klompe weer
op huis an, "hoe groot
is de schade Gert
most lache, vroeger
was ut voif cent, maar
voor jou een kloin rood
kooltje as je weer
durrus langs kom.
Twei dage later hing
d'r un plestiek zak met
un kooltje en un bossie
wortele an de
achterdeur, briefie d'r
bai: "bedankt, dut komt uit ut koelhuis van
m'n zeun maar de dank is van moin".
J en G
Altijd op "Hutte" (Klompen), Willem en Kees Gutkeren
Klaas Groot.
-17-
