Marconist Pieter Blaauw aan het werk bij
Scheveningen Radio.
Dan breekt de oorlog uit en om te voorkomen
dat hij op een Duits schip moet gaan varen,
duikt Piet onder. Eerst op de fiets naar een
adres in Limburg. Daar wordt hij echter
meteen teruggestuurd, omdat er razzia's aan
de gang zijn.
Daarna gaat hij naar Texel. Op de eerste
boerderij krijgen de kinderen roodvonk, dus
daar kan hij niet blijven. Bij de volgende boer
woont hij vier jaar. Hard meewerken op het
land en 's nachts slapen op de koegang.
Eén keer loopt het bijna verkeerd af. Duitsers
bezoeken de boerderij. Piet kan nog net
onder een boerenwagen gaan hangen, waar
de Duisters opzitten. Hij is doodsbang dat de
hond, waar hij altijd mee optrekt, hem zal
verraden, maar dat gebeurt gelukkig niet. In
de buurt zitten veel Georgiërs, die aan het
eind van de oorlog in opstand komen tegen
de Duisters. Dat heeft velen van hen het
leven gekost. Vele jaren later ziet Piet op het
Russenkerkhof het graf van de commandant.
Deze man heeft hij goed gekend.
Het wordt ten slotte toch te gevaarlijk op het
eiland, het is beter dat Piet weggaat. Piet
wordt verstopt in een Rode Kruiskist, waar
zogenaamd besmet textiel inzit, 's Morgens
heel vroeg kruipt hij in de kist met een fles
melk als enige gezelschap. Later diende die
fles als urinaal. Er zitten kleine luchtgaatjes
onder de handvaten van de kist. Zo gaat de
kist van de boerderij naar het haventje van
Oudeschild. Daar wordt hij op een kleine
vrachtboot gezet, die het Marsdiep overvaart.
Eerst staat de kist op zijn kop. Gelukkig heeft
de schipper, die als enige weet heeft van de
aparte lading, dat gauw in de gaten. De
matrozen krijgen opdracht het ding om te
keren. Ze merken op: „Wat is dat kreng
zwaar, Hugo de Groot zit er toch niet in!" Het
is mistig weer zodat er geen beschietingen
plaatsvinden.
Het schip vaart het Noordhollands Kanaal op.
's Avonds, in Sint Maartensbrug, laat de
schipper Piet vrij. Die is heel stijf, hij drinkt
naar zijn zeggen het lekkerste kopje
surrogaat koffie dat hij ooit gehad heeft!
Dwars door de velden (het is spertijd) gaat hij
naar huis. Zijn familie krijgt de schrik van hun
leven wanneer hij opeens voor de deur staat!
Ruim vier jaar hebben ze elkaar niet gezien!
Rond de wereld
Na de oorlog gaat Piet weer varen.
Regelmatig keert hij ook terug naar school
om de noodzakelijk rangen te behalen. Zijn
hele loopbaan is hij in dienst van Radio
Holland, die de technische apparatuur
(zenders, ontvangers, radar, etc.) aan boord
van alle Nederlandse schepen levert. Van
1951 tot 1959 veel emigranten naar Australië
en Nieuw Zeeland en retour vanaf Djakarta
met repatrianten. Dat gebeurt doorgaans met
de Johan van Oldenbarnevelt, zijn
lievelingsschip.
Daarna vaart hij jarenlang op schepen naar
Zuid-Afrika, de zogenaamde Fonteinschepen:
Bloemfontein, Randfontein, e.d. en ook de
'rond de wereld route' met de Willem Ruys.
Aan het eind van zijn carrière is hij chef radio
officier op enkele Holland Amerika Lijn cruise
schepen, waaronder het toenmalige
vlaggenschip de Rotterdam. Dit schip komt
overigens in 2008 terug naar Rotterdam om
dienst te doen als congres- en hotelschip.
Twee markante gebeurtenissen uit die jaren
zijn de volgende. In de eerste plaats het
vervoer van allerlei stamhoofden en andere
hoogwaardigheidsbekleders van de Gemene-
Best landen. Zij zijn uitgenodigd voor de
kroning van koningin Elisabeth van Engeland.
Daarnaast maakt de aanvaring van de
schepen de Oranje (Maatschappij Nederland)
en de Willem Ruys (Rotterdamse Lloyd) in de
1953 in de Rode Zee veel indruk. De Willem
Ruys, waar Piet op vaart, loopt flink wat averij
op, maar gelukkig zijn er geen gewonden.
Op 60-jarige leeftijd gaat Piet Blaauw met
pensioen. Hij wordt een landrot. Zijn
liefhebberijen zijn tuinieren, klussen, fietsen
en... reizen. Na een rijk leven overlijdt hij in
het voorjaar van 2007. Een zee met hoge
golven siert de rouwkaart.
-10-
