door een tweede werd getroffen, overleefde ze
het niet. Jan verhuisde een jaar later naar een
aanleunwoning van De Hornhoeve in Dirkshorn
waar hij tot 1980 goede jaren heeft gekend.
Veelvuldig werd hij bezocht door zijn kinderen
en kleinkinderen. Hij had er goede contacten
met zijn buren, die zonodig voor hem zorgden.
Ans Beneden-Visser uit Kolhorn werd zijn
steun en toeverlaat. Ook hij werd door een
hersenbloeding getroffen, waaraan hij op 7
november 1980 in het ziekenhuis van Alkmaar
kwam te overlijden.
Vanaf 1975 ging het bedrijf over op DAF's,
vanwege zwaarder werk. Deze waren
betrouwbaarder dan de tot die tijd gebruikte
Bedfords. Niet alleen het bollenvervoer nam
een grote vlucht. Ook het verhuisbedrijf werd
aan de eisen aangepast. Al in 1978 werd een
speciale, dubbelwandige verhuiswagen
aangeschaft. Grote, door De Kraker
uitgevoerde verhuizingen waren die van de
woonzorgcentra Sint Jozefoord in Tuitjenhorn,
Huize Angela in Warmenhuizen en De
Hornhoeve in Dirkshorn en van de
gemeentehuizen in Dirkshorn en
Warmenhuizen en het Waterschapskantoor
van Warmenhuizen. De bollensector bleef
echter het belangrijkst. Het verhuisbedrijf kreeg
daardoor minder aandacht.
In 1980 noopte het vertrek van Piet uit het
bedrijf tot reorganisatie. Een B.V. werd
opgericht. Meer niet-familieleden moesten in
dienst worden genomen. Bijgevolg zou er
minder op zaterdag worden gereden.
Bollenvervoer naar en bollenteelt in het
buitenland kwamen tot ontwikkeling. Daarvoor
waren voortaan alle mogelijke papieren nodig
en werden er vergunningen voor
"grensoverschrijdend vervoer" afgegeven.
Op 1 januari 1985 kwam de zoon van Giel,
Jan-Michiel (25-06-1963) als werknemer in het
bedrijf. Op 21 juni van dat jaar trouwde hij met
Trudy de Geus. In 1986 werd de bodedienst
opgeheven, er was geen geld meer mee te
verdienen.
Bollenvervoer en alles wat ermee te maken
had, nam een enorme vlucht. Het is en blijft de
grote kurk waar het bedrijf op drijft. Wie in de
zomermaanden de enorme stapel kuubskisten
bij de bedrijven waar "bollenpellers worden
gevraagd" ziet, zal zich wellicht afvragen waar
dat allemaal heen moet en hoe dat zo efficiënt
mogelijk kan gebeuren. Een aanzienlijk deel
wordt door De Kraker op zijn bestemming
gebracht. De bollenteelt uit Sint Maarten en
omgeving en die uit de oorspronkelijke
bollenstreek, Hillegom en Lisse, heeft zich voor
een groot deel verplaatst: niet alleen naar
Drenthe, Gelderland en Limburg en naar
andere Nederlandse provincies, maar ook naar
om maar wat te noemen Zuid Frankrijk en
Spanje. Jaarlijks maakt De Kraker nu meer dan
50 ritten naar die gebieden: niet alleen met
plantgoed en daar gekweekte bollen maar ook
met plant- en rooimachines en met
kuubskisten, kunstmest en
bestrijdingsmiddelen. Grote
bollenteeltmachines worden op daarvoor
aangepaste combinaties met een lengte van
18,75 meter over duizenden kilometers
vervoerd. Via internet wordt dan gezocht naar
aantrekkelijke heen- of retourvrachten. Dit
vroeg en vraagt aanpassingen die voor
buitenstaanders nauwelijks meer te bevatten
zijnDe tweede zoon van Giel, René - een
chauffeur in hart en nieren - is via het
leerlingstelsel op de auto gekomen. Na een
jaar intensief op het buitenland te hebben
gereden, is hij ook in het bedrijf gaan werken.
In 1991 doet Giel al een stap achteruit. Hij zei
al heel gauw tegen zijn zonen: "als jullie
denken dat jullie het beter kunnen, dan vind ik
dat goed". Vanaf 15 oktober 1994 is De Kraker
op het industrieterrein De Banne te Dirkshorn
gevestigd, in een ruim pand, dat voldoet aan de
eisen van de tijd. Het bedrijf werd in 1997 door
Jan-Michiel en René overgenomen.
Het wagenpark, dat steeds moderner wordt,
bestaat nu uit 1 combinatie met verlaagde
Kuubskisten en een tractor wachten op transport per dieplader.
-7-
