komen. Daarom stapte hij over naar
de levensmid-delenindustrie en is dat
blijven doen.
Linksonder S. Kruijer, midden G. Entes, rechtsonder
H. Dekker, linksboven J. Karsten, rechtsboven n.n.
Batavia. Ze werden nogal eens verplaatst,
maar bleven altijd in het Krawangse gebied.
Politionele acties heeft hij niet meegemaakt,
maar de patrouilles en zuiveringsacties hadden
een zelfde gevaarlijk karakter. De
verstandhouding met de plaatselijke bevolking
was heel goed. Het gebeurde dat de bevolking
in het militaire kamp kwamen schuilen voor de
extremisten. Plezierig waren de momenten
waarop hij dorpsgenoten ontmoette, dan kon er
weer bijgepraat worden.
Bij terugkomst in Nederland, in mei 1950, kon
hij in de tuinbouw maar moeilijk aan de slag
Z'n thuiskomst vergeet hij nooit, 's avonds
stond fanfare Hildegardis op de Koorndijk en
die bracht hem een serenade. Er waren
sprekers van de buurt en het thuisfront. Gert
zelf bedankte iedereen en vroeg om een
minuut stilte voor de vijftien gesneuvelde
kameraden. Er was die avond heel veel volk op
de Koorndijk en het was een minuut lang
doodstil. Zeer indrukwekkend.
JEUGDHERINNERINGEN VAN KLAAS VLAM VAN 1923 TOT 1947
In de vorige Zicht 29 hebben we het derde deel van de jeugdherinneringen van Klaas Vlam
geplaatst. Nu plaatsen we het vierde deel. In het meinummer van volgend jaar zullen we het
laatste deel plaatsen waarin Klaas Vlam weer terugkeert in Warmenhuizen.
Er deden zich bij beschietingen wel eens
situaties voor welke bijna komisch waren, zoals
op een mooie zomeravond in augustus.
Een zomerse "aanval".
Zoals reeds vermeld grensde het grasveld van
de boerderij aan de spoorbaan. Op een
prachtige zomeravond zaten we - ik meen zelfs
op een zondagavond! - op het grasveld koffie
te drinken. Het was een vredige sfeer, terwijl
de trein uit Alkmaar het station naderde. De
rust werd wreed verstoord door een viertal
spitfires die zoals dat wel heet "uit de lucht
vielen". Ze vlogen laag over de trein, maar
gelukkig zonder te schieten (dat kwam
overigens wel vaker voor). De treinreizigers van
toen wisten dat je zo snel mogelijk de trein uit
moest gaan, en dan ook zo snel mogelijk weg
lopen van de locomotief, want dat was steeds
het doelwit, ledereen wist ook dat de vier
toestellen achter elkaar vlogen, daarna een
grote bocht maakten en van de andere zijde
terugkwamen. Toen de toestellen van rechts
kwamen kropen veel mensen onder en tussen
de trein door naar de andere kant (dat kon met
de oude wagens toen), om aan de andere zijde
dekking te zoeken. Dat herhaalde zich telkens
als de toestellen terugkwamen. Dit is op een
-25-
