Ook Indië zal herrijzen Bij het afscheid DE V tlEGBN DE R Na den oproep aan de jonge mannen om ook Indië te hel pen. bevrijden, hebben zich duizenden enthousiast ge meld. Zij hebben begrepen, dat hun taak nu Nederland vrij is nog niet is afgeloopeit, Zij hebben de stem gehoord dis risp om hulp de stem van het wondermooie Indië. die ..gordel van smaragd". Want die gordel van sma ragd is bedekt mei een af schuwelijke gondel van ter reur en bloed, met een vree- selijke knelband van tranen en verdriet. Wij hebben veel. heel veel moeten ondervinden. Meer nog zij. onze lawlgenooten in de bel der Japaniche concen tratiekampen, en xii onze vrienden de Indonesiërs die gebukt gaan onder de meest- barbaarsche slavèmy. Ook Indië zal en moet her- rijzen niet alleen door Ameri kanen of Canadeezen of En- geischen. Neen, wij Nederlan ders zijn de hulp aan Indië verplicht als land tegenover land, want wij, Nederland en Indië vormen samen één groot R#k, Het mooie Indonesië moet weer worden die prachtige gordel van smaragd, ons heer- lijk Indië moet weer vrij en gelukkig worden, zooals wij nu hier in Nederland. Daarom, laten wij allen on ze plicht kennen, groot en klein. Ook Indië zal herrijzen. Het was niet alleen geld en gewin wat de klok sloeg. Missionarissen en zendelin gen hebben ook veel voor de ontwikke ling van de In donesische bevolking ge daan. In de jaren rond 1935 ontston den er studen tengroeperin gen die al aan drongen op zelfstandig heid van hun land aandron gen, maar de Nederlandse regering wilde daar niets van weten. Er was in die jaren altijd al een flinke krijgsmacht in "ons" Indië. Voor een deel bestond dit leger uit Nederlandse militairen, veelal vrijwilligers, voor een ander deel was er het K.N.I.L., het Koninklijk Nederlands Indische Leger. Dat stond onder Nederlandse leiding maar bestond uit Indonesiërs uit de hele archipel. De marine had ook een basis en wel in Soerabaja. De schepen van deze basis vochten later onder leiding van Kapitein Karei Doorman een hopeloze strijd tegen een grote Japanse overmacht op de Java zee. Want, zoals Hitler in 1940 Nederland was binnengevallen, zo veroverden de Japanse legers een groot deel van Zuid Oost Azië en daarmee op 14 maart 1942 ons Nederlands Indië. Het werd een donkere tijd maar enkele Indonesische kopstukken zagen wel wat in de bezetting. Mohammed Hatta en Soekarno b.v. dachten t.z.t. met de Japanners ook de Nederlanders kwijt te kunnen raken. Daarmee zou de weg vrijkomen voor het stichten van een onafhankelijk en vrij Indonesië. Dit gevoel werd nog versterkt door een rede die Koningin Wilhelmina op 7 december 1942 hield. Zij kondigde daarin vanuit Londen, waar zij tijdens de oorlogsjaren verbleef, een rijksconferentie aan over de zelfstandigheid van Indië. Dat niet iedereen aan het thuisfront het met haar eens was moge blijken uit bijgaand schrijfsel "Ook Indië zal herrijzen" uit het laatste nummer van "De Vliegende Hollander", het illegale blad van het Nederlandse verzet in de tweede wereldoorlog. Na het afwerpen van een atoombom door de Amerikanen op Hiroshima capituleerde Japan in augustus 1945. Er volgde een rumoerige tijd. ■Dit is de laatste keer dat onze „Vliegende Hollander" zal verschijnen. Deze speciale uitgave is tot stand kunnen komen, dank zij de welwillende medewèr king van eenige bijzondere correspondenten. Na dan "n periode van ons le ven wordt afgesloten, die 'n diepe wond sloeg in vele har ten, willen wij onze bevolking opwekken, flm alles te doeti wat mogelijk is de chaos te herstellen, opdat Nederland met recht weer het Ned er- lnnd kan worden, zooals wy dat willen. „Nis of nooit". Deze lijf spreuk van onze g «eerbiedig de Koningin moet ons steeds in ais ons doen en laten voot «ragen blijvers staan. Onze volkswil Is wel verzwakt, maar niet gebroken. De mof kon ons niet klein krijgen; maar ook de moedeloosheid en de groote lands-armoede kunnen ons n o a it klein krijgen. Late» wij steeds al ónkè hel den en heldinnen in binnen, en buitenland blijven herden ken. En dat kunnen wij het beate doen. door hard aan te pakken, door «iet te kanke ren. wanneer hé™ «dg niet gaat, Avtsaür wij dat zoodon willen. Zij, de dooden. hébben ook niet gekankerd, toen ze vielen voor ons aller landje. Httn offer moet ons voorbeeld blij ven en ais we soms eens moe deloos en verbitterd zijn, la ten we dan even denken aatt bun voorbeeld. Burgers van Harenkarspel; ons land heeit geen kanke raars nsiodig, maar opbouwers en aartpakkers. W« danken allen, die ons hielpen in de moeilijke jaren. Wij zullen hopen, dat zij in den tijd, dat aiU» gemakke lyker is, niet worden ver geten. Rechtop, fier ca dapoer gaan wij de toekomst in. over tuigd. dat „alles sal re? kom". In augustus was in Indonesië de zelfstandige republiek al uitgeroepen, maar in oktober 1945 kwam Generaal Van Mook in Indië aan om het gezag op zich te nemen. In juli 1946 werd tijdens een conferentie op Celebes (nu Sulawesi) de Verenigde Staten van Indonesië opgericht. De Nederlandse regering liet dat niet zomaar over zijn kant gaan en stuurde een grote troepenmacht om zijn gezag en macht in het verre Indië te herstellen en verloren terrein terug te winnen. Orde en vrede moesten weer in het rumoerige land terug keren. Hoe de militairen uit onze gemeente hieraan hebben meegewerkt en het ervaren hebben vertellen ze zelf. De Historische vereniging heeft zo veel mogelijk oud Indië-gangers benaderd met onderstaand vragenlijstje om de reacties los te maken en de oud soldaten een "handvat" te verstrekken om hun ervaringen op te schrijven.Ook hier moeten we weer bekennen dat het rijkelijk laat is voor een poging vast te leggen hoe het onze dorpsgenoten destijds is vergaan. 21

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 2004 | | pagina 23