Een feestelijk gebeuren, waarbij de bus van Spaans ook een belangrijke rol speelde was het jaarlijks
schoolreisje. Alle bussen werden daarvoor ingezet en vol geladen met uitgelaten kinderen voor een
dagje uit. Meestal ging de tocht naar Bergen, waarbij "Duinvermaak" de bestemming was en de grote
speeltuin daar uiteraard het vermaak. Voor de oudere kinderen was er daar vandaan nog dikwijls een
extra uitstapje met de bus naar Bergen aan Zee. Zomers bij mooi weer werd de wachttijd in Alkmaar
ook nog benut om extra ritjes te doen naar Bergen aan Zee. De bus stond dan geparkeerd op de platte
Stenenbrug in Alkmaar en de strandgangers konden zo linea recta naar Bergen aan Zee gebracht
worden. Een snelle rit, dit in tegenstelling met "Bello", het trammetje, dat via de Helderseweg en
Koedijk/Zuid met een omweg naar zee reed.
Behalve de bus
sen werd ook al
gauw een "luxe
wagen" (de des
tijds geldende
benaming) aan
geschaft. Naast
het privé gebruik
werd die ook
ingezet als taxi
en zelfs voor
ambulance dien
sten. De chauf
feur hiervan was
in veel gevallen
de oudste doch
ter Trien, in die
tijd nog een
zeldzaamheid,
een vrouwelijke
chauffeur. Na het
huwelijk met Dirk
van de Berg kwam deze ook als chauffeur in dienst en deed aldus zijn intrede bij de firma Wed. J.
Spaans. Zodra jongste zoon Jan rijbevoegd was, ging ook hij verder als chauffeur, nadat hij eerst
enkele jaren als onderhoudsmonteur in de garage te Kalverdijk werkzaam was geweest. Tante Trien
deed de taxiritjes, maar reed ook op de bus. Een keer bleef ze met de achterkant van de bus vastzitten
op de vlotbrug van Koedijk door de lage waterstand. Later kregen de bussen een schuine achterkant.
Er kwamen diverse chauffeurs in dienst, o.a. Niek Kleibroek.
Ondanks de crisisjaren wist de familie Spaans het hoofd goed boven water te houden en voorzagen zij
met hun busdienstonderneming in een steeds meer groeiende behoefte. Gesteld mag worden, dat de
firma Wed. J. Spaans aan de ontsluiting van de regio zeker haar steentje heeft bijgedragen. De
concurrentie met het trammetje van Warmenhuizen durfde ze dan ook gemakkelijk aan te gaan. Zeker
ook, omdat het materiaal waarmee gewerkt werd steeds tijdig werd aangepast en de bussen steeds
moderner en comfortabeler werden. Bussen, die door de firma Jac. Met uit Alkmaar als carrosserie
bouwer werden afgeleverd.
Kortom, het was een drukke tijd en vader Jaap was niet veel thuis tot verdriet van moeder Stien. Ik
mocht vaak met mijn vader mee, ook met de schoolreisjes, zelfs met schoolreisjes van andere scholen.
Dat vergoedde voor mij veel. Het was een mooie tijd!
Zondags na kerktijd koffie drinken bij opoe: daar kregen alle kleinkinderen een plak, dat was een 2
cent stuk als zondagscentje. Een heel bedrag voor die tijd en dat mochten we zondagmiddag in de
snoepwinkel van Denneman versnoepen. Sinterklaas was een hele belevenis bij opoe. Daar mochten
alle kleinkinderen hun stoeltje zetten. Eerst liedjes zingen terwijl de pepernoten uit de schoorsteen de
kamer in vielen. Echt waar, de pepernoten vlogen echt door de kamer. Later ontdekte ik, dat er een
luikje achter de schoorsteen was. We werden altijd heel royaal bedeeld door de Sint bij opoe. Dat opoe
rijk was bleek ook uit het feit dat ze windhonden had die mee deden aan de hondenrennen. Ook was
31
