Zal ik vertellen van moeder Limmen die op het raam tikte toen ik langs kwam. Komt u eens even
kijken naar de nieuwe kleren van Annie voor haar eerste communie?" Van de Bijb. Gesch.
weergave over de tocht door de Rode Zee "en toen verzopen alle peerde"; van Jaap die het
droombeeld van Nebukadnezar weergaf met "een hoofd van goud, een loif van zilver en biene van
oizer"; van het feest van een nieuw leesboek, een nieuw schrijfschrift waar je het nu eens heel erg
mooi in ging doen! Wat was er veel om een feest van te maken. "Juf, hier is uw krullenpotlood" riep
er een; wat was ik blij dat ze m'n rode corrigeerpotlood zo noemden.
Allemaal op z'n tijd een plaatje of een stempeltje, maar ook moeizame pogingen om toch allemaal
de kunst van het lezen, rekenen en schrijven machtig te worden. Weet je nog van de stapel
telraampjes die op de grond kletterde net toen de juf plechtig had uitgelegd dat we er zo zuinig op
moesten zijn? Weet je nog dat om de beurt twee kinderen mochten plantjes water geven na
schooltijd en dat we dan wel eens schooltje speelden, juf in de bank en de leerling voor de klas?
Weet je nogIk houd op, hoop jullie spoedig te zien en te spreken en te horen dat je ook nog
met een beetje plezier terugdenkt aan die schooljaren op de Stroet!
J.C Westerop - Herstel.
DE JAREN. 1958- 1963.
De herinneringen vermenigvuldigen zich nu mij
gevraagd is iets te schrijven in 't "Barreltje" bij 't 75-
jarig bestaan van de School met de Bijbel op de
Stroet. Er is zoveel wat, je graag zou willen noemen.
't gehele schoolkrantje zou er mee gevuld kunnen
worden. Daarom hier en daar een greep.
Groot was 't meeleven van de ouders. Dat bleek
vooral de eerste jaren uit de vele eieren en groenten,
(vooral andijvie) die we kregen. De eieren vormden
geen probleem, maar - nog levend in 't
diepvrieskisten- of -koelkastenloze tijdperk - wel de
andijvie. We namen onze toevlucht tot "de werken
der duisternis": 's Avonds in het donker werd er een
gat gegraven in de tuin en daarin verdween de vaak
nog verse andijvie.
Na deze biecht - al is de zonde meer dan vijftien jaar geleden bedreven- 't werkt toch verruimend
ontdek ik nu, nu ik 't schrijf.
Een volgende greep: De geboorte van Acca, wat een meeleven, wat een kado's, met als klap op
de vuurpijl de kinderwagen! Ook voor onze beide zoons heeft hij zijn onschatbare diensten
bewezen en is tenslotte, nagestaard met weemoed in 't hart door de gehele familie de Boer,
beland bij het Leger-des Heils in Sneek: we hadden "een stukje Dirkshorn" verloren.
Niet alleen meeleven ook medewerking -hebben we van de ouders ondervonden: En dan denk aan
't koolplanten aangeven".
Op de eerste schooldag werd er - naar schoolmeesters begrip zeer vroeg - voor acht uur reeds bij
de deur gebeld. Bijna nog niemand kennende - achteraf denk ik".dat 't Govers Jr. is geweest -
stond er voor me op de stoep een tuinder:
Meester mogen Kees Bakker en vandaag vrij voor koolplanten aangeven?" Daar sta je dan.
Als jong, onervaren hoofd moet je zo maar een beslissing nemen. Gedachtig de wijze lessen van
mijn vader, die als oud hoofd mij de raad had gegeven: "Niet te hard van stapel lopen, aanpassen
bij de gewoonten en gebruiken des lands", vroeg ik: 'Wat deed meester Cnossen?" Natuurlijk
kwam het antwoord, dat 't van meester Cnossen mocht en dus mocht het ook van mij. 't Gevolg
26
Meester Cnossen, juf Herstel en Odekerken? jaren 50
