BELEVENISSEN VAN EEN MOLENAAR
Waar zit de motor?
Molenaars mogen zich verheugen in de warmen belangstelling van bezoekers. Nu zijn er
bezoekers en bezoekers. De meeste van hen zijn hevig geïnteresseerd en zodoende ontstaan
vaak leuke kontakten waar beiden plezier aan beleven. Het kleine percentage dan binnen 5
minuten alles al heeft gezien en gesnapt heeft, wordt op de koop toe genomen, want je kunt niet
alles hebben. Een beetje vervelend wordt het als je met een kijker wordt geconfronteerd die op alle
vragen meteen ook zelf het antwoord al weet te geven.
Op zekere dag kreeg een collega, die als zeer vriendelijk en geduldig bekend staat, zo'n type in de
molen, compleet met de nodige videoapparatuur die op de schouder werd meegezeuld.
"Hier wordt dus meel gemalen", sprak de man gedecideerd, wijzend naar de omkasting van de
onderbonkelaar en vijzelwiel.
"Nee meneer, wij maken water" probeerde onze molenaar voorzichtig, "vijftig kubieke meter per
minuut" voegde hij er trots aan toe. En zo ging het nog een tijdje door.
Wat later werd de videocamera nog net door de brave rondleider gered van een fatale aanvaring
met de ezel van de vang, die precies boven het trapgat hing. Bijna had thuis niet meer bewonderd
kunne worden wat in de molen te zien was! Dit voorval gaf onmiddellijk aanleiding tot een gedegen
uitleg aan de molenaar over hoe de molen veel beter geconstrueerd had kunnen worden. Ook de
uitleg betreffende het smeren van de as met reuzel gaf aanleiding tot nagal laatdunkend
commentaar.
Bij het verlaten van de molen werd en passant toch nog even gevraagd maar wat voor type motor
de molen aandreef
Geduldig legde onze vrijwilliger uit dat de molen alleen door Onze Lieve Heer om niet ter
beschikking gestelde wind in beweging gebracht werd. Al jaren!
Ongelovige, ja zelfs meewarige blikken vielen onze explicateur ten deel. Zoveel water en dat
allemaal met de wind en ook nog voor niks, dat was nog eens leuk bedacht!
Weer beneden gekomen wilde de molenaar een stukje kruien en dus werd de vang erop gelegd.
Langzaam kwam het machtige wiekenkruis tot stilstand. Het geraas van het door de vijzel
uitgeslagen water verstomde.
O, dus zo zet je de motor af! klonk het zelfbewust. "Nee hoor", legde onze mulder nog een
geduldig uit, "zo zet ik alleen de wind even uit...
INSTRUCTIE
VOOR
DE MOLENAARS
VAN DEN
HEER-HUGO-WAARD,
gearresteerd bij H. H. Dijkgraaf en Heem
raden op den 2den Julij 1840.
ART.1.
Zij zullen goed op hunne molens passen, dezelve als ook het gereedschap daar
toe geleverd, in goede orde houden, zonder iets daarvan te beschadigen, te
verwaarloozen of buiten den molen te leenen; en niet vermogen te hakken of
te houwen op de vloer, taflementen of anders, noch lijden dat zulks geschiede.
ART. 4.
Zij zullen wel zorg dragen, dat hunne molens wel op den wind staan,
dezelve bij verandering van wind dadelijk verkruijen, en hunne medemak
kers in tijds waarschuwen, bijaldien zij in gebreke zouden mogen blijven;
ook bij nood elkander helpen en bijstand bieden.
De molenaars zullen nog gehouden zijn wel op het zwichten en uitleggen te
passen naar den eisch van het weder, en bij zeer harden storm en noordwes
ten wind niet malen: wel te verstaan indien het zoo hard waait, dat zij met
storm- of halve zeilen niet zouden kunnen malen; in welk geval zij de zeilen
gelijkelijk zullen moeten oprollen, zonder met twee zeilen te mogen malen.
In kennisse van mij Secretaris,
F.C.W. DRUYVESTEYN.
Uit "Molenpost"
Rik van de Kemp
Vrijwillig molenaar op De Dog
