In eerdere afleveringen van "Zicht op Harincarspel" hebben we in gedeelten het levensverhaal van
Mevr. J Mulder-Bommer kunnen volgen zoals ze dat zelf heeft opgeschreven. Dat verhaal liep tot aan
haar trouwen in 1940. In het blad van de historische vereniging uit de Zijpe stond een vervolg op haar
levensloop. Gezien de grote interesse die er bestond voor haar kinderjaren in de polder en in
Kerkbuurt, denken we dat ook dit "vervolg" over de jaren 40-'45 iedereen aan zal spreken. Het is met
toestemming van de schrijfster overgenomen.
OUDEREN VERTELLEN OVER VROEGER
Uit de loop der tijden.
Herinneringen aan de tweede wereldoorlog in de Zijpe
J. Mulder-Bommer
Nel Bommer is in 1914 geboren in de Speketerspolder ten zuidoosten van Dirkshorn op de hoogte
van Tuitjenhorn. Haar vader was daar bedrijfsleider op een landbouwbedrijf, maar werd later invalide.
Toen kwam het gezin in Kerkbuurt bij Tuitjenhorn terecht. Aan bet begin van de jaren 30 was Nel
Bommer onder meer een jaar in betrekking bij boer Cor Burger aan de Zijperdijk buiten 't Zand. Voor f
3,50 per week. Om de veertien dagen mocht ze een keer (op de fiets) naar huis, een week vakantie
en drie dagen vrij met de kermis.
In 1936 ontmoet ze op de Schager kermis Piet Mulder uit Den Helder (Nieuweweg), met wie ze op 9
mei 1940 trouwde. Daar begint het verhaal hieronder. Na de oorlog woonde bet gezin Mulder in 't
Zand en van 1955 tot 1981 in een boerderijtje in Sint Maartensbrug, waar Piet Mulder een
bollenbedrijfje voor zichzelf begonnen was. Ze hadden toen al acht kinderen, vier jongens en vier
meisjes. Drie daarvan wonen in Canada, wat leidde tot veel brieven schrijven; "al meer dan duizend",
zegt Nel Bommer. Na weer 't Zand en Schagen woont ze nu in bet Sint Jozefpark in Tuitjenhorn. Op
haar tachtigste is ze begonnen met het opschrijven van haar herinneringen. Dat resulteerde onder
meer in de uitgave (in eigen beheer) van bet leuke boekje Het oude huis 'De Lange Baan'.
Jeugdherinneringen, 1995 (over de Speketers polder en Kerkbuurt, tot aan haar trouwen. Ook
Publiceert Nel Bommer regelmatig in bet blad van de Stichting Zorg voor Ouderen Harenkarspel.
Daarin is bet onderstaand verhaal, in zeven afleveringen, verschenen.
L.F van Loo
Trouwdag
Op donderdag 9 mei 1940 gingen wij trouwen, daags voor de oorlog. In het gemeentehuis in
Dirkshorn traden we voor de wet in het huwelijk; daarna naar de kerk H. Jacobus de Meerdere in
Tuitjenhorn, waar ons huwelijk werd verbonden door pastoor Van der Kolk. De bruiloft werd gevierd in
de koolschuur van Arie Klijbroek aan de Sportlaan in Tuitjenhorn. Onze trouwdag is erg gezellig
verlopen en om 2 uur 's nachts was het feest afgelopen. Na afscheid te hebben genomen, gingen we
op weg naar de Korte Vliet in Den Helder, achter vliegveld De Kooy, waar we een huis hadden
gehuurd. Maar bij de Stolperbrug werden we aangehouden door soldaten; ze keken in de auto en
zagen een bruidspaar zitten. Nou, die mochten doorgaan. Dat vonden wij al vreemd. Bij vliegveld De
Kooy zagen we dat alles verlicht was en dat de vliegtuigen rondom het vliegveld stonden.
De tiende mei
Toen we om vier uur naar bed zouden gaan, kwamen de Duitse bommenwerpers. Boven vanuit het
slaapkamerraam konden we het vliegveld goed overzien. Het was een vreselijk gevecht en het was
alles schieten en vuur in de lucht wat we zagen. De buren hadden de radio aangezet en riepen naar
ons dat het oorlog was.
Na een kwartier vlogen de bommenwerpers weg, richting Den Helder. We dachten dat het gebeurd
was, maar na tien minuten kwamen ze weer terug, tot drie maal aan toe. De derde keer was het goed
raak. Er lagen drie jagers van de marine bij het vliegveld te branden en een Duitse bommenwerper.
Na anderhalf uur in huis te zijn geweest, gingen we om half zes in de morgen naar de ouders van
26
