Voor hem eri voor de Katholieke Kerk in Nederland is van groot belang geweest zijn deelname in
1968 aan het "Pastoraal Concilie" in Noordwijkerhout. Professor Kwant was voorzitter van de
commissie die een stuk moest maken inzake "Geloof en Zeden", over de zedelijke normen die
samenhangen met het Katholieke geloof. Gezien de situatie, onder andere gekleurd door Bisschop
Beckers en Minister Marga Klompé, lag het voor de hand dat de seksuele ethiek de meeste aandacht
zou krijgen. In zijn commissie heerste een grote eensgezindheid. Zodoende was het mogelijk
unaniem een duidelijk stuk te schrijven waarin gepleit werd voor een grote vrijheid van gehuwden om
het gewilde kinderaantal te bepalen en om het seksuele verkeer aan die afspraak aan te passen. De
vergadering was het in overgrote meerderheid met het stuk eens. Vóór de stemming plaats vond liet
de Pauselijke Nuntius, Monseigneur Felini, aan de bisschoppen weten dat het ongewenst was als ze
positief zouden stemmen. Ze onthielden zich op aanraden van Kardinaal Alfrink vervolgens van
stemming. Onder de 5% tegenstemmers was een kapelaan uit Rotterdam die zich tijdens de debatten
heftig verzette, de latere Kardinaal Simonis. Na de stemming verliet Monseigneur Felini met
opgestoken zeilen het Concilie, Kardinaal Alfrink liet duidelijk merken dat hij dit en de gang van zaken
verfoeide.
Het stuk zelf werd voor nadere studie "in de lade gelegd". Professor Kees Kwant moest ervaren dat
de denkvrijheid binnen de Katholieke Kerk door het gezag in hoge mate beperkt werd. Op hem heeft
die gang van zaken een diepe indruk gemaakt.
"Een mens weet niet altijd precies wat hij, in het diepst van zichzelf, denkt. Ik heb dit ontdekt toen ik
op een maandagmiddag terugkeerde van Breda - ik had college gegeven aan de K.M.A. - naar
Utrecht. Onderweg - ik weet nog precies waar dat gebeurde - werd ik me ervan bewust dat ik niet
meer geloofde in vele dingen waarin ik moest geloven. Dat zeer vele zogenaamd goddelijke
waarheden menselijke bedenksels zijn. En daarmee verdween voor mij de zin van het kloosterleven,
van het priesterschap". Pater Kees Kwant werd Kees Kwant. Hij besefte dat hij niet op een leerstoel
kon blijven zitten die door de Katholieke Kerk was ingesteld. Hij begreep dat hij ander werk moest
gaan zoeken, dat hij een ander soort leven moest gaan leiden. Het was voor hem een bevrijdende en
een beangstigende gewaarwording. Hij was toen 52 jaar oud en moest in veel opzichten opnieuw
beginnen. Aan de Paters Augustijnen deelde hij mee wat zijn opvattingen waren en hij aanvaardde de
consequentie uittreden. De congregatie behandelde hem vol begrip en humaan. Hij kreeg wat
handgeld mee en wordt tot op de dag van vandaag uitgenodigd bij reünies De leerstoel via de
Radboudstichting werd vervangen door de functie van Wetenschappelijk Hoofdmedewerker Sociale
Wetenschappen aan weer de Universiteit van Utrecht.
Een moeilijke periode volgde. Eenzaamheid, twijfel, verzet,
veel drinken, veel roken, ongezond leven. Wel vreugde in zijn
werk en toch ook wel tevredenheid over de hem overkomen
bevrijding. Kort erop kwam een studente die zijn colleges
volgde en die ook deel uitmaakte van een werkgroep
waaraan Kees leiding gaf, maar die hij verder niet persoonlijk
kende, hem raadplegen over haar studie. Zij maakte hem
deelgenoot van haar persoonlijke problemen die ook
betrekking hadden op de religie. Kees meende haar te
moeten zeggen dat ze, wat religieuze problemen betreft aan
het verkeerde adres was, en waarom.
Tot zijn verbazing en evenzeer tot haar verbijstering werd dit het begin van een relatie die omgezet
werd in een huwelijk. Met Lidewijde Bartels die 28 jaar jonger is en momenteel les geeft aan een
middelbare school als lerares Frans is Kees nu ruim dertig jaar getrouwd. Wat er toen binnen enkele
weken gebeurd is omschrijft hij als onvoorstelbaar en verheugend. De ouders van Lidewijde kenden
Kees van het KRO-programma dat hij toen via de radio verzorgde. Zij hebben Kees hun vertrouwen
gegeven. Het echtpaar Kwant is gelukkig met hun twee zonen en een dochter. De kinderen zelf
beseffen dat ze een zeer interessante vader hebben en zijn zeer geïnteresseerd in zijn verleden. Hun
moeder vindt het jammer dat ze vermoedelijk niet oud zal worden samen met Kees.
25
