's Avonds na thuiskomst, zo tegen een uur of acht, negen, afhankelijk of alles redelijk
vlot is verlopen en na een kop koffie met een paar plakken door mijn vrouw
gebakken cake, is het om half tien tijd om te gaan zien of de lakens wel in de
geprogrammeerde orde op het bed liggen. De onmisbare wekker wordt ingeschakeld
om 's morgens vroeg, of beter gezegd, 's nachts om 3:30 haar schelle geluid te laten
horen. Beiden het bed uit, nog slaperig uiteraard, mijn vrouw om een bord brintapap
voor me klaar te maken met een paar scheppen suiker er overheen, waarna zij de
warmte weer kan opzoeken.
Als de buitenboordmotor haar geluid
in de vroege morgen heeft laten horen en dat
kan zijn met mooi rustig weer, maar ook met
harde wind en regen, of dichte mist, begint
voor mij de dag. En altijd weer nieuwsgierig
naar de vangst. Niet direct vanwege de
opbrengst hiervan, dat is bij thuiskomst pas
aan de orde als alle fuiken binnen zijn, maar
gewoon om bij iedere fuik die je boven water
tilt het gespartel of gekronkel (paling) van de
vis te zien die er inzit. Wanneer alle fuiken
binnenboord zijn, wordt de motor weer in
werking gezet om huiswaarts te keren. Als
de thuishaven is bereikt en het schuitje aan
de steiger is vastgemaakt, komt mijn vrouw
in actie.
Ze schept de paling uit de bun in een houten kist om deze glibberige lijven te gaan
sorteren. De dunne en kleine exemplaren - minimummaat 28 cm. - worden er
tussenuit gepakt en gaan weer terug in hun element. De praktijk heeft geleerd dat bij
de vishandel de prijs van goed gesorteerde paling beduidend hoger is dan bij een
hoeveelheid waarbij dat niet is gebeurd. Inmiddels had ik zelf dan een kop koffie
gedronken om vervolgens onder de lappen te verdwijnen, zoals grootvader dat altijd
noemde als hij naar bed ging. Eerder was er na het binnenhalen van de laatste fuik
voldoende gelegenheid geweest om tijdens de meestal een halfuur durende tocht
naar huis met het meegenomen brood plus de fles chocolademelk weer nieuwe
energie te verzamelen.
Om een kleine indruk te geven van de soorten vis welke toen nog in het polderwater
aanwezig waren, is hier een afleveringsbon van de vishandel aanwezig, waarop
tevens de vangst van de afgelopen nacht. De prijzen van de vis werden altijd per
pond berekend en bij iedere aflevering werd er een bon verstrekt. De vangst van alle
bonnen tezamen opgeteld werd wekelijks in één keer afgerekend.
Tijdens het fuiken lichten passeerden we vaak tuinders die op een van hun akkers
werkzaam waren. Als er soms eens een fuik tegen de kant van zo'n akker stond en
ze waren er toevallig dichtbij als ik deze zou lichten, was op zo'n moment de
nieuwsgierigheid groter dan de werklust en werd er even gepauzeerd om te kijken
wat die visser boven water zou halen. Dan kwam meestal de onvermijdelijke vraag:
'vangt het wat, Siewers?' Door niemand werd ik aangesproken met mijn volledige
achternaam. Dat was overigens een normaal verschijnsel, praktisch elke familienaam
werd afgekort. Barsingerhorn werd b.v. verbasterd tot Barsehorn en Jasper de Vet
was gewoon Jas Vet.
13
