Toch moeten we dit algemeen aanvaarde standpunt na onze min, enquête wat nuanceren.
Fnkpip antwoorden od onze vraag: Waar leerde u elkaar kennen?
tl Zli in café Schrijver in S, Maarien ecg ik haar zit,en en vroeg haar ten
dans, da! lukte en ik mocht haar naar huis brengen. Dat was het begin, we nog steeds bij
elkaar.
Ee" °"%e waren samen op een ontwikkelingscursus en na afloop liep ik met haar mee en van het
ppv, kwam het ander We ontwikkelden samen een huwelijk."
een ef kermis ontmoetlngen die ,„t een huwelijk todden, maar er waren
ook die elkaar met Pinkster in Schoort (Meidenmarkt) ontmoetten en vanaf dat punt met elkaar verde
gingen CkdTwas er een echtpaar da, de bevrijdingsfeesten in augustus '45 aanpakte om elkaar te
ontmoeten en samen verde rt, ïg^ vcrhaal van de jongeman die in de avonduren op zijn fiets naar
een braln Kalverdijk gmg kqken. Onderweg vroegen een aantel me,dte ook op we(nam d
hrnnd waren of ze mee mochten rijden. Een van hen was de gelukkige. Ik had in het donker
haast met gezien wie of er bij me achter op de fiets zat. Bij de brand en in het licht van de vlammen
zag ik haar pas goed. Ik stond zelf meteen in vuur en vlam en we zijn dit jaar 54 jaar getrou
Een prachtig verhaal. De romantiek lag dus lang niet altijd op de kermis zoals vaa ew
wordt.
De volgende keer gaan we verder met andere vragen en de antwoorden daarop.
Cees van de Berg
DE IENZAME EERDEBAI
Wat hewwe wai, lede van het Westfries Genoötskap, toch een geloiksoortige opvoeding
eenöte1 We hadde are vaders en are moeders; we benne jare leden grootbrocht. we benn(; me'"t al C8
al oma 0^ En wat doene wai in 't Zand, gemeente Zaipe, an t slotdiner van de Wesfhezendag
1997'? Wai leite onze opvoeding kenne deur middel van ien eerdebai. Het wa*i op slot var
lekkere eetpertai met twei soorte eerappels en verskaide soorte groente, zoals dat hoort. En om de tw
meter een ska^tje appelemoes op tafel, met in de middend deervan ien eerdebar Ik zag da op temet
alle etersborde de messe en vurke al op ruste lagge. Maar de paar eerappels die ik nag weg te werreke
had deer was gien groente meer bai. Ik had in de gate dat er nag een paar skeppies appelemoes ov
wazze en Tl of ze dat deurgeve wouwe. Maar ja, hoe klom t overbloifsel appelemoes ok was, die
lene eerdebai deer had alleman beskaafd en beskoiden omheen skept. Want: onze opvoeding, die nag
ndgloeif in^ns^ioen en leiten, verbiedt om 't grootste of «t lekkerste stik voor je oigen te nemen als
wuf ie dat vanzelf wel graag. Ik docht effies: Nöh, die eerdebai ken ik toch wel in ien zwaai meence.
M Jr ok mom lepel gong d'r omheen. Een gehoimzinnige macht? Dat ik de appelemoes wegskept ha
veria,cn OP dc boden, van t sk^e. Zach,es viste
en lag 'm galant op 't bord van moin tafeldame. Ik miende zomaar te zien dat die gloimde met
erregie. Ok zai had weet van opvoeding die de jare en de eerdebai trotseert.
Gert GlasHeerhugowaard (Overgenomen uit: Westfries Genootschap Mededelingenblad nr. 133,
oktober 1997)
14
