oplossing. Eigenzinnig en
misschien wat eenzelvig is
Jan altijd gebleven. Hij
had een vakkundig oog
voor goede grondstoffen
en materialen.
Gereedschappen en
instrumenten maakte hij
zelf. Zo had hij een bijl
gemaakt van de as van een
oud wagenwiel, strek en
onverwoestbaar. Wat hij
nodig had om een bepaald
karwei op te knappen
construeerde en maakte hij
zelf.
Zo ontwierp hij en bouwde
- toen nog maar net in de
handel - een driewielige
trekker voor een
dorsmachine. Daar zette
hij de motor van een
Spijkermobiel in.
Hij maakte voor zich zelf
een snelboormachine, lang
voor de B&D's op de
markt waren.
Maar wie met een
technisch probleem zat
wist dat hij bij Jan Heman
een willig gehoor vond, hij
bedacht er wel wat
op. Zo monteerde hij voor
de conservenfabriek,
twaalf snijbonenmolentjes
- twee rijen van zes - op
een lange tafel,
aangedreven door een
motor. Het snijden van de
bonen voor de inmaak
ging zo veel sneller En
doordat de bonen vlugger
verwerkt werden, bleven
ze langer vers.
Ook heeft hij o.a. een zaadschoon machine ontworpen voor de firma Broersen uit Tuitjenhorn.
Wie hem in zijn woon-werkkamer ooit heeft bezig gezien, moet daar een wonderlijke indruk van hebben gekregen.
Zijn werktafel zat vol met contactdozen, schakelaars en knoppen. Daarmee kon hij alle allerlei apparaten en
installaties in werking stellen. Ofschoon hij voor vele vrienden en klanten radio-toestellen repareerde, maakte hij er
zelf maar spaarzaam en selectief gebruik van, liever zat hij een of ander probleem op te lossen, en dan niet alleen
technische, maar ook b.v. schaakproblemen. Trouwens hij had zo zijn adressen waar hij zo nu en dan binnenliep om
een partijtje te schaken. In een schaakclub zou je hem niet aantreffen, hij was geen verenigingsman.
24
'éK+
v -wi'* Jj; („1^.
t rf]
