Op een mooie zondag kwam Willem weer eens thuis en zei tegen vader en moeder: "Zorg er voor dat op dat grote stuk weide achter het huis geen vee loopt morgen, dan kom ik een koppie koffie halen." Moeder Graft sputterde De volgende dag. 8 november 1920 had Willem in Oud-Beverland weer een vliegtuig gerepareerd. Hij vloog een paar rondjes om het veld, zag geen Duitsers en vloog regelrecht naar Heerhugowaard. cirkelde heel laag een paar rondjes om de boerderij en landde. Maar hij had te veel vaart en hij stond stil in een diepe greppel. Hij vroeg vader om een koepen, een pen om koeien mee vast te zetten. Hij haalde het staartwieltje er af en monteerde de pen aan de staart, "zie zo. dan sta ik eerder stil". Mijn oudste broers vonden het natuurlijk ook prachtig, maar een vliegtuig kwam er niet bij ons. Vader was weer op avontuur uit. het werd weer verhuizen. Hij dacht een goede keus te doen door een boerderij met 15 ha. weidegrond te kopen in de polder "Woudmeer" in Harenkarspel, het was een boerderij uit 1885. Het was weer wel een grote verandering om zo weer opnieuw te beginnen. Dat klopte ook met de naam van de boerderij. TMooitgedacht'. Er groeiden veel stekels maar, "dan is het goed land," zei vader, "flink kulen en bewerken, dan gaan de stekels weg." Maar er gebeurde toch iets anders Er stond in het vakblad 'De Boerderij', dat je door drainbuizen in je land te leggen, je land dieper ontwaterd werd. Hier werd door vader over nagedacht. Het was zo dat het water in de sloten steeds aan de hoge kant stond, vooral voor akkergrond. Er was overwegend weidegrond in de Woudmeer. In natte tijden, in de herfst met het koolhalen en dan hoog water in de sloten, dat was niet best. Dus wij moesten maar een motorschuit (30 ton) met drainbuizen kopen. Er lagen veel greppels in het land, die ploegden wij dieper uit met hulp van wat extra werkvolk. Bij de sloot werd een diepe geul gespit, steeds oplopend naar het midden van de akker. Daarna werden de buizen - het waren kraagbuizen - erin gelegd. Er was in de wijde omgeving nergens een voorbeeld. Turfmolm om op de buizen te leggen was er nog niet; een waterpas hadden we ook niet. Mijn broers deden het allemaal 'op het zicht'. Zo werden zeven flinke kavels land gedraineerd, ongeveer 12 ha.. Met behulp van een 'Lister' motor die een centrifiigaalpomp aandreef bij een stuw, was deze 'onderbemaling' klaar. De boerderij staat 80 meter vanaf de Ringsloot en aan het w ater. Daar moest dus de koolberging komen voor 20 wagons. Voor het vervoer naar de veiling en fabrieken had vader al een motorschuit van 6'/2 ton en een vlet van 4 ton gekocht. Hiermee voer hij langs de ringsloot door de sluis bij Oudkarspel achter de huizen om naar de veiling. Jan Ruis en Dirk Dam bouwden de twee schuren vlak aan het water en vrij spoedig daarna een ruime paardenboet met auto garage. Ik denk dat dit draineren toen uniek was in onze omgeving, want pas veel later begonnen de grote ruilverkavelingen. nog tegen: "Nou me kind denk erom hoor, de lucht is zo dun, val maar niet! 10 8 november 1920. Albatros tweedekker. Op de foto van links naar rechts: Willem van Graft leunt tegen de propellervader Jan van Graft; Antje Ooms, moederMa Bakker (buurvrouw); broer Klaas van Graft; Van Splunter, passagier en dan nog broer Louw van Graft. De foto is genomen naast hoeve Zuidwijk aan het Zuideinde van de Middenweg in Heerhugowaard. Enkele jaren later brandde deze hoeve af.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 1997 | | pagina 12