Hendrika Slagwater,
DORSCHKLEEDEN
Nouvv was die boer puur kippug, baai 't blinde of, dat wai dochte hai ziet niet hoe louf't peerd en hoe zeer't
spul is, maar dat was 'n misrekening. Want hai zag 't wel niet, maar hai voelde 't wel, want 't beissie had 't
skuim op de skofte staan en 't was slecht reiden. Wat was die man kwaad.
Koppiestoid bei deuze boer was ok altoid kluchteg. Omdat ie meist niks zag zoidenie altoid teugen moi "tap jij
maar in m'n knecht". Der stond altoid 'n gróte skaal afroomde melk op tafel en deer zwomme altoid 'n paar
poepe migge in en meistal dreve d'r ok 'n paar die 't zwummen al opgeven hadde. Die skepte ik er den hêel
sekuur uit en deed ze bai m'n maat in z'n koffie. Hai dorst d'r niks van te zegge en most ze er met z'n lepeltje
weer uit visse.
Ondertussen wenste ie me woinig goeds toe. As je de koppies zelf zag en hoe de man ze ofwaste, den dronk je
meistal met je ouge dicht.
We werkte ok welders in de Spaandammerpolder bai verskillende zeitboere. Deer hew ik ok welders wat mee
maakt.
't Was 'n slechte dag weer en ik was op 'n hêele grote zolder an 't werk. 't Zeuntje van die mense was ok op
zolder en reed met z'n autoped rondjes, d'r was ruimte zat. Bloikbaar begon 't 'm te verveule en in ienen
donderdenie de autoped zo in 't trapgat nei beneden en teugen de gangdeur op. Deer kwam moeder op hoge
bienen en ik docht "nou zalle de reipe gaar weze", maar ze ware bepaald nog lang niet gaar, want ze brocht de
step weer boven en zoide "ze moete wat doen met dut weer".
We hewwe deer ok nag 'n keer holpen met 't vangen van 'n losbroken bultje. Nou dat kwam slecht of want 't
beist holde dankzaai onze meneuvels dwars deur een héle lange kas plat glas weer gien raam van heel bleef.
Weer 'n kwaaie boer.
'n Are keer most ik 'n daggie te werk op 'n grote baggermolen in 't noordzeikanaal. Ik werd den met m'n
gereidskapskissie met 'n roeibootje van de kant haald en an boord hesen net 's 'n loods. Ik heb deer m'n ouge
uitkeken, wat die lui tussen de middag op ate. deer doen wai 'n week mee.
De kerremes gaf ok altoid wat werk. 'n Bakkie van de zweefmolen ripperere of 'n remplank van de skommels-
kuitjes en ien keer hew ik 'n héle skiettent bouwt. Eerst 'n beetje uittekend en 't spul most makkelek in en uit
mekaar kenne vezelf. 't Was wel 'n leuk klussie. leuker as dat je 'n plee most ripperere, deer had ik ut niet erg
op. want as je 'n klampie onder de bril slaan most, den most je eerst met je houfd deur 't gat om te koike hoe
de zake d'r voor stinge. De leste nuwe plee op 't durp was ok van moin hand, ze benne nou allegaar oprood.
Wat we verder nag maakte, nou 'n doodskissie, kruize voor op grave, regelhaalders, slaaie en stéle in alle
mogeleke bouwersgereidskappe.
Boordplefonds deden we ok aanbrenge. Ze krege allegaar 'n hekel an balleke in de kamer en keuken en deer
sloege of loimde we den gnap wat plate zachtboord onder.
Maar de taide benne keert, want op heden worre alle balleke weer opzocht en ze plakke nou soms balleke van
plestiek teugen de zolder.
Bei ien vrouwtje dat allegaar koper en Delfsblauwe borde spaarde was ik soms een héle ochtend an 't op en
verhange van alle mogelijke tierelantoine en bordjes, "t Had hêel wat om 't loif voordat alles nei 't zin was.
Tussendeur kreeg ik den 'n koppie of 'n bakkie soep en den ginge we samen zitte koike of er ergens nag w at
baai kon.
Op 'n keer most er 'n gróte kist maakt worre voor 'n missionaris, deer moste al z'n spulle en ok z'n skoeter in
verskeept worre. Toen m'n baas met de rekening kwam, vond ie 'm puur an de hoge kant, m'n baas zoide toen
"m'n beste Pater, as jai 3 kwartier met je hande omwoid staan, den reken je ok zo honderd gulden".
De buurman naast de werkplaas was een bolle expert, keurmeister en zo en haai lustte bar graag een neutje. As
ie den smiddes op z'n kantoor zat en hai had er genog op, den most ien van ons komme en den w ou ie dat 'n
gróte knotwilleg. die achter z'n huis stond, uithold werd Den most er 'n deur in maakt worre, "den ken ik deer
deerderus rusteg zitte" docht ie. We bekeke den 't ien en'taar met 'n blik of we dagelijks bome uitholde en zoide
dat 't wel te doen was. As ie weer nuchter was hoefite 't niet meer.
Zo in m'n boekkie bladerend komme d'r al meer herinnerings nei boven, maar ik skai er uit, want aars zitte we
hier murregen ochend nag.
Bob Lingerak
§n nüc grooHcn
voorhanden hij J. PORTUIN, Kaasmarkt, Alkmaar
21
Heden overleed mijne geliefd
Echtgenoole,
in den ouderdom van ruim 60 jaren, n
een gelnkkige Echtverbintenis yan 3
jaren.
t. EOQGEVEEN A
Sint Maarten, 1 October 1895.
Ui 1.1. 1 Uii.1 JL JLUiil»
