T I M M E R E
Ik heb 'n opschroifboekie bewaart uit de toid dat ik nag timmerde. Ik zat er iemeslesten in te bladeren en toen
kwamme bai al die name herinnerings nei boven. We moste opschroive voor wie we an 't werk ware. wat we de
en hoe lang vezelf. 't Was bai m'n tweide baas. 'n kloin timmerdedroifie in Warmetuut. Deervoor hew 'k in de
zeumerhuissiesbouw zeten, maar dat had ik met twei jaar bekeken.
We w erkte met een man of drie, drie en 'n half en we dede meist alles nag met de hand. We hadde allien 'n
zaag mesien, 'n kloin sckaafmesientje en 'n boortol. 'n Auto was er ok nag niet, de handkar was ons vervoer
middel en we dede veul op de fiets. Onbegroipelijk wat we deer allegaar opstouwde. 'n Baal cement achterop en
déerop je gereedskapkissie was hêel gewoon of 'n oizeren kruiewagen dwarsover achterop en den nag 'n paar
emmers an je stuur of 'n ladder an je nek, dat gink ok nag.
Zo hêwwe 'n keer 'n zwere balk van'n meter of acht-negen lang haald bai Eecen in Oudkarspel 't Iene end
achterop m'n maat z'n fiets en 't are end baai moin voor op 't stuur. We konne amper de bochte neme op de
Ambachtsdoik tussen Oudkarspel en Kalverdoik, maar we benne der toch mee tuis komme.
We dede veul klussies voor boere, burgers, buitenlui, de gemeente, de voiling, sköle en de kerk. Of en toe drs
een blokkie huize of 'n allien staand weuningkje, 'n köolboet of een dakkêpeltje.
De werkplaas was hélegaar van hout, an weerskante 'n lange werkbank met 'n houten beun d'r voor om op te
lope. de rest van de vloer was gewoon grond met 'n dikke laag krulle en mot der overheen
Op de zwere open zolderballeke lag de houtvoorraad. Balleke in alle maten, panlatte. raggels. twei en drietjes,
baddings. vloerdële, skröote. loistwerk. plinte, platstukke en houten göte. D'r lage ok altoid 'n zoodje dunne
sparre en as 't 'n slappe toid was maakte we deer kloete van.
De spar werd den in de lengte langs de zeegmesien haalt en zo ging de skors er of en kreeg ie 'n beetje medel.
van boven dun uitlopend en van onder effen dikker en den ok weer dun uitlopend. Den werd ie met 'n holle
skaaf gladstreken en as dat beurt was den most de flint (ok zelf maakt) der nag an zet worre. Dat is dat skuine
end onderan de kloet, weerdeur ie niet te diep in de prut zakte, 'n oizeren ringetje om baaie punte en de helt
(die werd kocht) werd er den bovenan anzet en klaar was de kloet.
Ok maakte we kreupeltjes, van die mooie lakte sleetjes met héle smalle oizers der onder, 'n makkelijk zitje der
op en 'n verstelbaar steuntje voor de biene, den nag een lappie leer of zoildoek voor steun aan de kuite.
Prikstokke werde der ok bai maakt en 't spul was voor mekaar.
In de winter maakte we veul koolkratte en gaasbakke voor de voiling. We hadde later 'n klom endje an de
werkplaas bouwt en deer kon 'n kacheltje stookt worre. deer stonde we den w el lekker, maar as je der zo'n paar
duizend maakt had. den hing 't wel je kêel uit.
Nei den ginge we liever de boer op. Over boere sproken, we hebbe drs bai 'n boer an 't werk weest die was
nagal kneertug en dat hadde w e al gauw deur. As 't koppiestoid was en de boer was 't land uit of nei de markt,
den krege we 'n lekker stik met keis bai de koffie, maar as de boer zelf mee koppicste. den krege we der niks
baai.
Stoele make dat was ok 'n klus ampart. D'r kwam oftig 'n man baai de werkplaas langs, die beter in de jöos zat
as in de slappe was met een handkar vol vrakkege stoele en die moste den loimt worre. De hele stoel most den
uit mekaar, den loim aan de penne en soms een houtje d'r tussen as 't gat te groot worren was. den kant voor
kant in de klem. 'n kloin spoikertje deur de penne en ze konne weer 'n toidje mee.
't Vollegende verhaal speulde op Krabbedam. Baai 'n keuterboertje most 'n
muurtje messelt worre op de koegang en dat moste wai den maar doen. Nou
had de stieneraaier de aardughoid had om z'n vrachie baai de verkeerde boer
te losse, ze hete deer meis allegaar 't zelfde en zoas jullie wete staan in
Krabbedam de huize meist allegaar an weerskante onder an de doik. Nou had
dat boertje 'n peerd en wagentje weer ze altijd skille mee ophaalde en dat
geraai mochte we gebruike om de stiene op te hale. Nou ware wai hillegaar
gien peerdemanne, maar we zagge 't wel zitte en waai der op of. 't Ging
allegaar nag goed met 'n lege wagen, maar toen we alle stiene der opladen
hadde en 't héle spul bai doik op most zoide 't peerdje "bekoik 't maar. veuls
te zweer". Nou dat gave we niet zommaar op, 't bessie kreeg 'n lel en werem-
pel hai zetten z'n oigen skrap, wai met z'n twei en vanachter de skouwers der
onder en nei veul gesteun en gebleis kwam 't spul toch boven. Ik weet niet
wie der lover was 't peerdje of wai.
Boven op de doik ging 't wel weer vezelf, alleen bleef ie of en toe stil staan, hai docht zeker dat ie skille an 't
ophale was. Toen we de stiene op de bouwplaas lost hadde was de ochend meist om.
20
