Ook in onze gemeente was de hondekar niet onbekend. Op de foto ziet men S.Asjes uit Dirkshorn die zijn
koopwaar ventte met zo'n vervoermiddel.
Ook het leger liet zijn oog op de trekhond vallen. Er werd informatie ingewonnen, proeven
genomen met een kleine hondekar en men was klaar voor vervoer van mitrailleur, munitie en
gereedschap. Het is niet bekend of de hond een helm moest dragen. Bij de mobilisatie in 1914
werden trekhonden door het hele land gevorderd. 1200 honden vervulden in de periode 1914 -
1918 hun dienstplicht. Na de oorlog werden ze ontslagen en verkocht en eindigden ze hun
hondenbestaan roemloos voor de vodden- of melkkar.
Ook de petroleum venter oftewel de petrolieboer maakte vaak van de hond als trekdier gebruik.
Toen echter begin deze eeuw op veel plaatsen de elekricieit zijn intrede deed werd door veel van
deze venters overgestapt op paard en wagen, aangezien de afstanden te groot werden voor de
hondewagen.
Veel honden hadden met recht een hondebaan, tot grote ergernis van de in die tijd opkomende
dierenbescherming organisaties. De trekhondenwet van 1910 moest een einde maken aan misstan
den en verplichtte houders van trekhonden tot een jaarlijkse keuring.
De dorpsveldwachter keurde kar en tuig en de veearts de hond zelf. Met 60 punten mocht je je
Dierenmishandeling
Zo zou het vandaag de dag genoemd worden. Een, of soms ook wel twee honden voor een
hondekar. Er wordt tegenwoordig veel geklaagd over de vele honden en vooral hun uitwerpselen,
maar over honden als trekdier, daar horen we niets meer over. Of het moet al een foto zijn waar
honden in de poolcirkel voor een slee gespannen zijn en zo de Eskimo van vervoer voorziet.
In de jaren rond 1900 was dat wel anders. De hond als lastdier kende men al in de 16e eeuw.
Rond de eeuwwisseling was de trekhond een populair dier. Vissers, boeren, venters gebruikten hem
als last- of trekdier voor hun wagens. Ook bakkers, voddenboeren en tuinders vervoerden vaak
hun produkten met de hondekar.
Postbodes die tegenwoordig met uitpuilende fietstassen, wagentjes of zelfs per auto hun post
bezorgen maakten ook gebruik van trekhonden. Eerst deden ze dat op eigen houtje, want officieel
deed de trekhond pas in 1912 zijn intrede bij Tante Pos. Er waren duidelijke instructies voor ras,
verzorging en behandeling alsook de vergoeding die men kreeg, zeg maar de CAO voor de
trekhond.
