KINDERSPEULE.
Teugenwoordeg zit de jeugd veul baai de tillevizie. Als 'r niks bezonders op is, hure ze 'n zak vol
videobande. Ze skeure d'r oigen 'n breuk op 'n surfplank of bezurge mekaar 'n dubbele fraktuur op
krosbaan of voetbalveld. Nei in onze toid, toen konne we nag speule! De tillevizie was nag niet
uitvonden en op streit werd je niet elk mement meist doodreden deur 'n auto of brommert. De
speule die we dede ware onder are, hoepele, tolle, touwtje springen, knikkere, hinkelen, opschuil-
dertjes en raampietik. Ik wul de speule ien voor ien behandele zodat we wat meer inzicht kroige in
't geheel
Eerst 't hoepelen. We onderskoide 't gewone
hoepele en 't stanghoepelen, 't gewone hoepele
beurde deurgaans met de velg van 'n oud
fietswiel. Je moest 'n stokkie hewwe van zo'n
veerteg centimeter lang weer je de hoepel 'n
klap mee gaf zodat ie an de reed ging. Je kon
ok je stokkie in de velg legge, en den zo skui-
verende vort de hoepel vooruit douwe, 't ging
maar 't was behellepe. De stanghoepel kon je
baai de smid make leite. 't Was 'n ronde ring
van betonoizer, en 'n stang die met 'n lus an
die ring vastzat. Met zo'n hoepel kon je onwois
hard, nag harder as je zonder hoepel loupe
kon. Nou had je baai ons op 't durp Wumpie
Houten en ijzerenhoepel met duwstok Dekker die kon 'f zo verlegen best, dat ie op
de Olumpiese kinderspeule 1946 in Veugel-
zang brons haalde. Als Wumpie 't op z'n heupe
had, werd de lus van de stang deur vroiving helegaar roodgloeiend en den moest ie oppasse want
as 't lussie slap werd den kon 't op 'n vastlouper uitdroie. Wumpie had den ok altoid 'n veldflessie
met koud water in de zak van z'n mouwvest om voor afkoeling te zurrege.
Den had je 't tolle, en dat was op vaste toide van 't jaar niet
weg te denke uit 't durpsleven. De winkel van Yda Skouten in
Warmenhuizen beleefde den topdage. D'r ware dage dat er voif
- zes tolle over de toonbank ginge. Tolle deer ware ok twei
soorte van. De gewone of droiftol, werd in 'n gaatje tussen de
streitklinkers zet en den most je 't touwtje van 't zwuupie
lossies om de tol heendroien. Je gaf 'n zwaai met de zwuup, de
tol vloog 'n end heen en stond den lust eg te draaie. Met af en
toe 'n klappie met de zwuup kon je 'm ure an de praat houwe.
De priktol die voldeed an de Olumpiese norme was veul beter
vezelf. Je most den 'n los koord hewwe en dat most je vanof de
punt heel gnappies om de tol heen rolle. De tol tussen duim en
woisvinger, (van dezelfde hand) en 't end van 't koordje hield je
met 'n are vinger vast, en den gooide je zo veer as je kon de
tol weg die as je mazzel was, en 'm terugvond in 'n neibureg
durp, ok 'n hele toid kon bloive staan.
Touwtje springe was voor de moidjes vezelf. Hierover ken ik
kort weze want ik weet 'r niet zo veul van. Allien as me ouge
dicht doen hoor ik in gedachte nag ien van die liedjes die deer
baai zongen werde, "In spin de bocht gaat in Wat dat ok
17
