Supermarine Spitfire
boven op, hij stond altijd vol met water.
De gevolgen van de oorlog werden voor ons voor het eerst zichtbaar bij het bombarderen van het
brugwachtershuis aan de kanaalkade, daar woonde de familie Muller.
In de morgen van 2 augustus '40 werd door een vliegtuig van het Britse bomber command een
bom op het vredige Schoorldam geworpen de vliegers hadden die dag opdracht bruggen en sluizen
te vernietigen. De bom kwam vlak voor de brugwachterswoning terecht, het witte huis werd
grotendeels vernield, de vrouw van Muller werd zwaar gewond en overleed korte tijd later. Ook de
huizen in de buurt werden beschadigd, onder andere het toen bekende café Mantel aan de overkant
van het kanaal.
12 Spitfires voerden op 21
september in de middag een
aanval uit op doelen langs de
kust. In de buurt van Schoorl
dam werden weer schepen in
het kanaal aangevallen.
Op 6 maart 43 stegen in Enge
land 4 Spitfires op voor een
aanval op transportdoelen in het
gebied rond Alkmaar. In het
kanaal bij Schoorldam werden 4
schepen toen aangevallen waar
van er een zwaar werd bescha
digd, het zonk ongeveer 400
meter voorbij de brug, buiten
het dorp. Aan deze aanval heeft Piet Vriesman (nu 81) slechte herinneringen, hij werd in zijn been
geraakt Vriesman werkte met anderen op deze schepen die onder andere stenen vervoerden voor de
aanleg van wegen in de duinen.
Rond 41 werd tegenover ons huis aan de overkant van het kanaal naast de steenfabriek door de
wehrmacht een opslagplaats van bouwmaterialen aangelegd, deze materialen werden gebruikt voor
het bouwen van bunkers, wegen enz. die plaats noemde men in de volksmond het Pi park, pi stond
voor pionier, het Duitse legeronderdeel gelijk aan onze genie troepen. Hoofd van dit park waren de
Duitsers Weber en Sander, het kantoor was in de voormalige steenfabriek, daar werd ook het
kleinmateriaal bewaard zoals spijkers, schroeven enz.
Baas Weber verkocht wel eens wat van die spullen. Klaas Snip werkte op het Pi park, hij moest
wel eens van 10 pakken spijkers er 12 maken met schroeven dito, dan waren er weer pakken voor
de verkoop.
Klaas Snip werkte met ander Nederlanders op het Pi park, ze verzorgden het laden en lossen van
de schepen en wagens. Als het niet druk was maakte hij in de werkplaats speelgoed voor zijn
kinderen. Baas Weber zag dat en vroeg Snip "kan je voor mij een houten pistool maken", het
echte was nogal zwaar om de hele dag te dragen. Snip maakte van hout een niet van echt te
onderscheiden pistool, geschilderd en al deed hij er twee dagen over. Een en ander schetst de
gemoedelijkheid die er tussen Duitse bazen en Hollands personeel was.
Het materiaal voor het Pi park werd voor het grootste deel met Rijnaken door het Noord Hollands
kanaal aangevoerd, ze lagen dan aan de overzijde van het kanaal tegenover ons huis. Op een mooie
zomeravond had de bemanning van een van deze schepen trek in vis, een van de Duitsers gooide
een handgranaat in het water en al snel kwamen er vissen boven drijven. Ze werden uit het water
gehaald en gebakken.
Overal langs de kust van Alkmaar tot Den Helder stonden op het land palen, ongeveer 30 meter uit
elkaar en 2,5 meter hoog, ze werden geplaatst om het landen van vliegtuigen onmogelijk te maken.
Ieder zal begrijpen dat deze palen 's nacht vaak werden weggehaald om als brandstof te dienen.
Een zeer tragische gebeurtenis herinnert ons nog altijd aan de oorlog. Een jonger broertje van ons,
hij heette Klaasje, (geb. 8-8-41) werd op 30 maart '44 vlak voor ons huis door een wehrmacht
auto overreden. Het was voor het eerst dat ik begreep dat er ook nog zoiets was als doodgaan. Zelf
59
