het plaatselijke verzet op mogelijkheden om het bevolkingsregister veilig te stcllen. Dat r^ster leverde n.l. de gegevens voor de "Arbeitseinsatz" (tewerkstelling in Duitsland) en de Einsatz" (tewerkstelling aan de Atlantikwall enz). Een aantal problemen deden zich voor: vnelden 1 Met geweld het register weghalen was een optie waar wij in principe mets voor voe den. Hoe zou dat overigens moeten gebeuren? Overdag? Of 's nachts, met de luchtmacht stevig verschanst in de archiefkamer met een bongel voor de deur? 2. Onze enige optie was een geruisloze verdwijning, waarbij we de S.D. (Sicherheitsdienst) voor raadsels konden plaatsen. 3 Het grootste probleem vormde echter het schaduwarchief in gebouw Kleykamp Haag. Zolang dat er nog was, had het kraken van het bevolkingsregister niet de minste zin. De lokale problemen leken oplosbaar, toen Nico Bes en Gerard Wester bereid blekenMe zijn om onder te duiken. Hoe belangrijk een centrale regie is, realiseerden wij ons pas later toen we da. op dinsdag 11 April gebouw Kleykamp in Den Haag dooreen horizontaal bombardement van zes Mosquito's. Jammer genoeg gebeurde dit op een werkdag, waardoor 59 ambtenaren het leven verloren. Het bevolkingsregister werd door ons W^ehaald °P donderdag 13-4 '44 en op zondag 16-4 '44 werd dit vermeld door radio Oranje. (Mededeling Warmenhuizé^kwam door de boven aangegeven samenloop van gebeurtenissen wel erg n*d™^ e~ lijk in de publiciteit. Of dit de oorzaak is geweest van de uitzonderlijk grote razzia van 17 mei 44 lijkt mij niet geheel onwaarschijnlijk, maar weten doen we het niet. De iuiste toedracht van de kraak was als volgt: n Op die bewusie donderiagavond had lan Beems.erboer de gemeente vddwachter Brands*i echtgenote, voor een visite uitgenodigd. Achter de gesloten porte-bnsee wachtten Jan Sinmge en Rein Posthuma het bezoek af. Inmiddels hadden Nico en Gerard het terrein voor ons al geëffend. Toen ze na afloop van het^werk met de heer Burger op de fiets zouden stappen, vroegen ze, voorwendende dat ze iets verg hadden nog even de sleutel van de heer Burger. Fluks droegen ze de kaartenbakken naar werkka'st op de overloop van de eerste etage en legden er wat stofdoeken overheen. In een ommezien waren ze weer bij de heer Burger terug en gedrieën fietsten ze naar huis. Toen Brandsen met zijn vrouw arriveerden loodste Antje, de vrouw van Jan B. het echtpaar naar vooZmer en zodra in de achterkamer de stemmen hoorbaar werden, slopen Jan S.nmge (districtleider L,0.) en Rein de achterdeur uit en wandelden naar het gemeentehuis. Op kous voeten slopen ze de brede trap op naar de werkkast van de overloop. Links en rechts beneden waren de woonvertrekken van de gemeentesecretaris en rechtsboven hield de luchtmacht, veilig oDaeborgen achter de bongel en niets vermoedend de wacht. Zonder gehoord te zijn ver wenen wij getweeën met het register in een paar jutezakken, stilletjes de voordeur uit. Via de tuin hepen we naar de ingang van de wachtkamer van dokter van Hesteren en vervolgens voor diens huis lang naar het garagepad: daarna achter het huis langs door de tuin en het zogenaamde poorqe van Blokker naar de Stationstraat. Die hoefden we alleen maar te kruisen om achter het betaalkanto van de veiling het schuitje te bereiken waarin Klaas Mink al zat te wachten. Vervolgens hebben we onze buit laten zakken in een diepe sloot voorbij de zuurkoolfabnek en in de buurt van een wa er molentje. De volgende dag, tijdens het spreekuur, moest ik toneelspelen en verbazing veinzen. Hetzelfde gold natuurlijk voor Jan B. en Klaas en uiteraard ook voor Antje. Ik kan met ontkennen, a een zeker plezier deed, maar dat veranderde snel toen aan het einde van de ochtend de S.D. (Sicherheitsdienst) verscheen. Die begrepen er blijkbaar ook met veel van, want ze hielden Nico en Gerard voor de enige schuldigen en zochten niet verder naar medeplichtigen. Jammer genoeg werd de heer Burger, en nog wel op zijn verjaardag, gearresteerd en later ook de respectieve vaders, 50

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 1995 | | pagina 50