Van de redactie
Ik weet natuurlijk niet of het echt de eerste Duitser was die in mei 1940 in Warmenhui-
zen kwam, het was wel de eerste die ik zag. Wat zeg ik, die wij zagen, want oorlog of
niet, toch waren we weer aan het voetballen op straat.
Wie hem het eerst gezien heeft is me niet bijgebleven, maar ineens was hij daar. Op een
motorfiets, een grote helm op zijn hoofd, zo'n stofbril voor zijn ogen en een geweer op
zijn rug.
Hij stopte bij de garage van Arie de Geus (nu garage Schipper) vlak achter het doel -
twee jassen- van een van de voetballende partijen. De wedstrijd werd onmiddellijk
gestaakt en iedereen stond de "Mof" aan te gapen. Dit was dus een van de overwin
naars die ons leger had verslagen. Hij zag er niet erg kwaadaardig uit. Hij was al wat
ouder, hij was stoffig en leek wat vermoeid.
Wij hadden alleen maar oog voor zijn geweer en de motorfiets die het niet zo goed
deed, dat was de reden waarom hij hier stopte.
Daarom ook moest De Geus er naar kijken. Nou dan moet hij naar binnen, wees Arie
en het hele spul ging op weg naar de garage.
Wij er natuurlijk allemaal achteraan, maar toen de motorfiets en de Duitser binnen
waren ging de deur mooi dicht. 'Geen pottekijkerszei De Geus.
Na een klein half uur werd de garagedeur weer geopend en de Duitser reed op de
motorfiets weer weg.
Hij was de eerste. Harenkarspel was "bezet". Pas na vijf jaar en veel ellende raakten we ze kwijt.
De bevrijding ligt nu 50 jaar achter ons. Een boekje over 5 jaar bezetting ligt nu voor u.
Het is niet onze bedoeling om u één verhaal of een geschiedkundig werk te bieden. We hebben
zoveel als mogelijk was mensen uit de gemeente Harenkarspel aan het woord gelaten. Het resultaat
is een mengeling van feiten, herinneringen aan gebeurtenissen en voorvallen. Wij als redactie
hebben niet de intentie gehad om er ons stempel op te drukken.
Wel moesten we voorzichtig zijn, na vijftig jaar blijken sommige voorvallen er bij de een anders
uit te zien dan bij de ander. Verder onderzoek leverde in veel gevallen toch een -juiste ?-
conclusie op.
Wij hopen dat het lezen van dit boekje een inzicht geeft in de ellende van de oorlogsjaren en van
daaruit zal bijdragen aan een tolerante en vredige wereld.
De redactie heeft van alle kanten alle medewerking gekregen bij het samenstellen van dit boekje en
daarvoor zijn we aan veel mensen dank verschuldigd. Met name mogen genoemd worden Bram
Wassenaar, voor de tekeningen; Bea Schipper-Stet en Walter Lingerak voor hun typewerk.
Cees van den Berg
