Weer anderen gooiden kratjes in een regenwaterbak en lieten zich dan zakken. Velen zaten in
geheime bergplaatsen.
De naam P. Kleibroek staat bovenaan op de steen van het oorlogs
monument in Warmenhuizen. Zijn naam staat daar terecht. Maar de namen van het echtpaar
Drukker-Cohen en die van hun dochtertje Marianne zal men nergens vinden. Een completer
vernietiging is niet denkbaar.
De grootte en de grondigheid van de razzia hadden ons overrompeld.
Waarom speciaal aan Warmenhuizen zoveel aandacht en moeite besteed? Eerst meende ik dat de
NSB'er Chr.Roos de enige en voldoende verklaring vormde. Roos was zijn bevolkingsregister kwijt
en zon op wraak. De gehele opzet van deze razzia verried een grondige plaatselijke kennis, die de
Duitsers alleen maar van Roos hadden kunnen krijgen. In de Burgerstraat te Warmenhuizen, een
paar huizen verwijderd van het huis van Roos, verbleef bij een familie gedurende de nacht van de
razzia een vrouwelijke administratieve kracht, vermoedelijk de secretaresse van Schausz.
Het Patronaatsgebouw moet van tevoren reeds aangewezen of besproken zijn geweest. Letterlijk
alles wijst er op dat Roos op zijn minst voorkennis moet hebben gehad van deze onderneming.
Later heb ik mij afgevraagd of het bombarderen van gebouw Kleykamp op 11 april 1944, het
weghalen van het bevolkingsregister op 13 april 1944, en de vermelding voor Radio Oranje op 16
april 1944 niet te veel de aandacht op Warmenhuizen heeft gericht. Dan kwam daar nog bij de
arrestatie van Jan Beemsterboer en Jan Sinnige. Vooral Jan Sinnige werd gezien als 'een zware
jongen', hoewel er geen bewijzen voor waren. Jan Sinnige heeft zelfs een poos in de dodencel aan
de Weteringschans te Amsterdam gezeten. De uitzonderlijke razzia in Warmenhuizen werd voor
het plaatselijk verzet gelukkig geen debacle, wel resulteerde hij in de gruwelijke dood van vier
ingezetenen.
R.C.Posthuma
21
