Tussen de "Marlequi" en de "Rietweiden" lag een hoge rug van
grond. Hiervoor werden goede benamingen gegeven, zoals: Hogeweid
Langeweid en Basseweid. Een typisch West-Nederlandse naam
is krogt. Kroft langs de duinen betekent akker. Bij ons kan het
"Hoge akker" heetten.
Ook de naam "Hollebol" is een vreemde naam. Maar het ligt bij
het Krabbendammerpad, dus hoog.
In het zuiden van de kaart ligt "Sikkewerven". Niet zo erg laag,
maar hier in zit de naam van werf. Een ander woord voor werf
is terp. Dus hier kan een huis of boerderij op een terp gestaan
hebben, met een eigenaar die Sikke heette.
Groetland is oo r s p r o n ke 1 ij k met gras begroeid land. In het Geest-
merambacht worden er akkers mee aangeduid die zijn ontstaan na
het scheuren (het omploegen) van grasland. Groet van Lind -
Groeten - Groetje, allemaal gescheurd grasland, dat geschikt
gemaakt werd voor o.a. kool - aardappelen en graan.
Hiermede hoop ik dat voor velen de betekenis van de oude namen,
verwerkt in straatnamen, duidelijk wordt.
BRONNEN: Veldnamen van R. Rentenaar.
Veldnamen van M. Schonfeld.
SAM SCHIPPER.
KLOMP EN MAKERS.
De "houten schoen" was in onze agrarische gebieden, een normaal
verschijnsel. Rijen klompen stonden er in de s c h oo 1 g a n g e n kerk
portalen en wachtkamer van de dokter, praktisch iedereen liep
op k1ompen
Je voeten waren ook goed af met de klomp. Aan bewegingsvrijheid
geen gebrek. Royaal kunnen je voeten in en uit ademen, spieren
blijven volop in aktie, is het koud, is het warm, is het vochtig,
steeds biedt de klomp de nodige bescherming.
Steek de voet in hout, dan wordt men oud, luidt een oud gezegde,
en vader Cats schreef: "Wie zijn jeugd op hout verslijt, zeker
een lang leven heit".
En hoewel er vroeger nog lang overal geen verharde wegen waren,
een op klompen lopende man of vrouw kon men meestal op afstand
horen. De rennende jeugd, de bedaagde stap van ouderen, de
