Warmenhuizen, augustus 1930. Ze hadden haast de 4 jongens uit de Oostwal oftewel de Noord. Deze keer niet om naar school of kerk te gaan, ze waren nu op weg naar de Kermis. Zaken die anders het bekijken of proberen waard waren, werd bijna achteloos aan voorbij gegaan, 't Winkeltje van Kees Put was gesloten en de vierkante flessen met snoep onzichtbaar want ze hadden de witte gor dijntjes laten zakken. Niets erg, evenmin als wat drukte in het cafeetje van Willem Wognum. Bij bakker Dissel was ook alles dicht, er werd geen snoep verkocht vandaag. De 2 vracht schuiten van Schrijver lagen stil te wachten tot na de Kermisdagen, net als aan de andere kant van de brug de schuitjes en pramen bij Piet Ott, de schuitenmaker. Op de wipbrug bij Barsingerhorn dacht één van de 4 de muziek van de draaimolen te horen. Ze stonden even stil, nee, het was maar verbeelding Vlug om de even verloren tijd weer in te halen gingen ze verder. Langs de Baan en de oude Ursula. De toren dik begroeid met klimop en schuilplaats voor de duiven, kraaien en uilen. De 4 hadden er nu geen enkele aan dacht voor, net zo min voor de prachtige laan, aan de overkant, die naar het kerkhof ging. Daar kwam je toch al nooit, want de koster hield de poort op de brug altijd goed op slot. Je kon merken dat je de Kermis naderde. Meer volk op de weg en af en toe ook een boe- rensjees met mensen die op visite of te gast gingen. Sommige paarden mooi opgetuigd, rijke boeren uit de omgeving zeker. En dan was daar de kolfbaan van Slikker, hier was muziek en er werd gedanst. Heel nieuws gierig even om een hoekje giuren, erg druk was het nog niet en het stonk er een beetje naar drank en zweet, in het café waar ze via het trappetje mooi naar binnen konden kijken, was men aan het biljarten. "De Moriaan", die buiten hing vond het best en de jongens ook. De draaimolen aan de overkant voor de stal was veel belangrijker. Hier was het al druk en het paard dat de molen in de rondte draaide was al flink bezweet. Er moest even overlegd wor den, nu in de molen of later als ze weer terug gingen. Later dus, maar wel zorgen dat je 5 ct overhield. Het palingtentje naast de Moriaan had ook al klandizie, maar onze 4 mannekes had den even meer aandacht voor de deftige visite bij Dr van Hesteren. Ja, die kwamen met een echte auto, dat was bijna net zo mooi als de Kermis. Even was er meer aandacht voor het moderne vervoermiddel in de smalle Dorpsstraat. Maar dan weer snel verder, langs de Roomse Kerk, en om de hoek hoorde je het klappen van de Kop van Jut al. Ja hier was het echt de Kermis, met open monden stonden ze te kijken, hoe sterke kerels het blokje elke keer weer naar boven sloegen, om dan beloond te worden met een papieren roos. De smederij van Heman was natuurlijk gesloten, de kop van Jut stond precies voor de deu ren waar anders binnen de paarden beslagen werden. Met dove oren ging het 4 tal de Buurt op bij het Café van Mosch was een tent neergezet. Daar kon gedanst worden, want in het Café was daar geen plaats voor. Daar kon je biljarten. Vlak naast de danstent stond Klaas Vet met z'n fruitstal, appels, peren, pruimen, alles voor een paar centen per stuk. De ver leiding was te groot, ze kochten elk een grote sappige peer. En dan daarnaast de knikkertent van de Moei. 6 grote bakken, inleg 5 of 10 cent en wie de hoogste score had, kreeg een plak chocolade. Luid schreeuwend probeerde de knikkerbaas z'n bakken bezet te houden, wat vrij redelijk lukte. Aan de overkant van de weg stond de speelgoedkraam. Wat een prachtige spuiien. De speeigoedkraam was van Hein Schouten. Er waren poppen, ballen, gewone en gekleurde, springtouwen, tollen, knikkers en stuiters, houten hoepels, en mooie hoepels met ballen en plaatjes aan de spaken. Doosjes met gekleurde kralen, daar kon je kettingen van maken, en prachtige spellen als "Mens Erger Je Niet" en doosjes met kleurkrijtjes mooie potloden. In gedachten en met elkaar overleggend zochten ze al iets uit. Als ze vanavond of morgen met vader en moeder weer naar de Kermis gingen, mochten ze iets kopen, dat was al afge sproken. Dus nu maar verder naar de koekhak.kraam, 2 waren er dit jaar. Grote dikke hakblok ken en prachtige glimmende bijltjes. Dat moest geprobeerd worden, in zo min mogelijk klap pen met de bijl de'koek doorhakken, de verliezer betaalde. 10

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 1992 | | pagina 12