Van de Heer H de Pee uit Dirkshorn ontvingen wij onderstaand verhaaltje van Dirkshorn uit de twintiger jaren. Het was in de jaren '20 precies weet ik niet meer, maar ik denk tussen '21 en '24. Wij waren nog maar kort voorzien van waterieidirigaansiuiting op Dirkshorn en Stroet. Het raadhuis op Dirkshorn had voor ramenwassen en straatschrobben een buis van ptus-minus 30 mm die buiten uit de muur kwam. De kraan was onder de buitentrap, de cachot voorheen, hier waren ook de emmers opgeborgen plus een stuk brandspuitslang, die aan het einde van de buis werd bevestigd. (De buis stak 30 cm uit de muur horizontaal, op ongeveer 1.75 m hoogte en 50 cm uit de hoek van de muur, links van de trap is het nog te zien waar dat was.) Nu was er een rage in de omgeving om rotjes te immiteren door luciferskoppen, in een sleutel af te schrapen, een spijker aan een touwtje en aan de sleutel vast (de sleutels waren in die tijd hol, dit ter verduidelijking). Bijna alle jongens liepen met sleutels op zak en als de lucifers op waren werd er wat anders geprobeerd. Eén had een sleutel, die paste op het slot van het brandspuithuisje en ook na veel passen lukte het de deur onder de trap open te krijgen. De jongens gingen binnen kijken, de kraan bracht hun op een idee. Eén jongen bleef bij de kraan, de deur dicht, de anderen op enige afstand bij de rietschoot. En ais die riepen van ja., dan moest de ander de kraan opendraaien als er één langs ging. Het was toen stil op straat dus het geduld werd op de proef gesteld. Bij de kraan was wisse ling van de wacht, de eerste kreeg het wat benauwd. De jongen die zijn plaats innam was nergens bang van. Nadat alles weer in stelling was gebracht, kwam de gemeenteveldwachter tevens gemeentebode Homan aan lopen. De jongens in de berm riepen ja, en een flinke straal water kwam uit de pijp.... De schrik van de veldwachter was groter dan het natte pak, maar de oorzaak was vlug opge spoord. Hij opende de deur, de jongen deed nog een poging om te ontvluchten, maar Homan kon ze allen bij naam. De jongens moesten hij de Burgemeester komen Deze burgemeester was de Heer J Bur ger,'wie hem hebben gekend weten hoe eenvoudig hij was. Hij kon dit om de gemeente bode niet laten gaan, maar ik denk dat hij moeite had om zijn lachen te houden. De jongens gingen naar huis met de vermaning dit nooit meer te doen. (Een zeer leuk verhaal, waar wij van de Redaktie zeer blij mee zijn. Het vertelt iets van het reilen en zeilen in de jaren twintig, alweer zeventig jaar geleden.) 28 augustus 1974. WARMENHUIZEN. De Heer W G Vellinga wordt gehuldigd als 25 jaar onderwijzer van de Openbare Lagere School aan het Oud Wulpendorp. De dertig meter hoge en vijftig jaar oude schoorsteen van de steenfabriek is met 2 kilogram dynamiet opgeblazen. Hij kwam volgens plan dwars op de Rijksweg en binnen 5 minuten was alles opgeruimd, 'n Uniek monument was er niet meer. 'N OUWE KACHEL MOET JE NIET TE HARD STOUKE (Westfriese spreuken kunt U o.a. vinden op de Westfriese kalender.) 8 24 januari 1974. SCHOORLDAM

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Zicht op Haringcarspel | 1992 | | pagina 10