88
Dat kwam omdat andere taken van Rijnland, zoals het
duinbeheer, meer geld gingen kosten. Daardoor daalde
het aandeel van de dijk en de sluizen. Aan de dwars door
de landerijen tussen Spaarndam en Santpoort lopende
Slaperdijk werd nooit veel geld besteed.4
In de eerste twee decennia van de 18e eeuw
raakte Rijnland door buitengewone uitgaven aan de
Spaarndammerdijk en de Slaperdijk in financiële pro
blemen. Op het eerste gezicht is niet duidelijk waarom.
Er werden geen sluizen vervangen en er waren geen
dijkdoorbraken. Wel deden zich vaak hoge waterstanden
voor waardoor de Slaperdijk overliep en schade ont-
stond. Verhoging van de dijk mocht niet van Amsterdam,
maar over de breedte waren nooit afspraken gemaakt.
Door de smalle en steile binnenglooiing was de dijk, als
er water overheen liep, kwetsbaar voor doorbraak. Een
echte doorbraak van de Slaperdijk had voor het laatst in
1675 plaatsgevonden, maar in 1701 ontstond er wel een
gat. Om te voorkomen dat dit weer zou gebeuren, werd
besloten om de binnenglooiing van de dijk te verbreden
tot 6, 7 of 8 roeden (22,6 tot 30,1 m). De hoogheemraden
gaven toeziener Zeger Wolfsen machtiging om uit hun
naam het voor de verbreding benodigde land aan te
kopen.5
y y
lv>>4c /y1
HET IJ ROND
Lijfrentebrieven waren een dure
manier van lenen, maar in dit geval
kwam Rijnland er goedkoop vanaf.
Op 2 juli 1715 kocht Jacob van der
Rijt voor een bedrag van 2.000 pond
deze lijfrentebrief op het leven van
zijn 15-jarige zoon Willem. Rijnland
moest jaarlijks 180 pond uitkeren,
maar Willem van der Rijt overleed
reeds in 1718. HHR, Collectie charters,
CHRT-1019.
)l ïn A'dn H i
nt/den >t<fc 'faw/Hyriamfen W/l
- - /ti
ntte>n. r
il'i tjicekti
liltin'*"
na 11 tA
//m
