r
40
Vervolgens deed Willem allerlei mooie en soms in feite
ondoenlijke beloften tot eventuele verbetering van de
waterhuishouding van de Kogge. In een moeite door
kwam hij ook nog met aantrekkelijke financiële en eco
nomische tegemoetkomingen voor de dag. Hij verklaarde
dat zolang de sluis in de Oudedijk zat en functioneer
de de ingelanden van de Burghorn naar rato moesten
meebetalen aan de belasting (het pondschot) geheven
voor algemene doeleinden (wegen, bruggen, dijken) in
Schagen en de Schager en Niedorper Koggen. Bovendien
schonk hij Schagen twee jaarmarkten en een weekmarkt
en verklaarde binnen zijn hele heerlijkheid alleen een
waag te zullen toestaan in de Schager Kerkbuurt.82
beginnen op 10 februari 1463 dat in het geval zich een
dijkdoorbraak voordeed of indien onverhoeds het zoute
water over de dijk stroomde, de Schager Kogge de
sluis onmiddellijk mocht afsluiten (toedammen, zoals
er staat) zonder ingrijpen zijnerzijds of zijn erven.81
De sluis mocht pas geopend worden als de Burghorn
weer helemaal droog was en de Nieuwedijk door
dijkgraaf en heemraden van het Geestmerambacht
en de Schager waarschappen in orde was bevonden.
Ook verbood hij de ingelanden van Burghorn een
watermolen te plaatsen die water op de Schager Kogge
zou malen, 'tzij luttel off vele, groot off cleyne’.
BURGHORN VAN KWELDER TOT POLDER
Markt in Schagen bij de in
oorsprong in 1460 door
Willem van Beijeren gebouwde
oude kerk. Deze kerk ging
in 1895 verloren. Tijdens
werkzaamheden van de
loodgieter bij de kleine toren
vatte het dak vlam door
de stevige wind. Foto door
A.J.M. Mulder vóór 1895.
Rijksmuseum Amsterdam,
objectnr. RP-F-00-2214.
