85
Militair belang boven alles
Terugkijkend kunnen we vaststellen dat NHNK en
de waterschappen langs de kust bij de bouw van de
Atlantikwall achter de feiten aanliepen. Voor de Duitsers
kwam het militaire belang op de eerste plaats en dat
ging ten koste van de hoofddoelstelling van het Hollandse
waterbeheer namelijk droge voeten achter veilige dijken.
De communicatie tussen NHNK en de Duitse bezetter
ontwikkelde zich tot een vast patroon waarbij de Duitsers,
na een protest van NHNK, steeds hun excuses aanboden
om daarna gewoon door te gaan met het werk. De brief
op poten van dijkgraaf Kamp in november 1942 paste
in dit patroon, want na de obligate excuses bleven de
Duitsers telkens opnieuw hun eigen plannen uitvoeren.
Ze konden dat blijven doen, omdat aan een dergelijk
protest geen consequenties konden worden verbonden.
Toen in het voorjaar van 1944 een Geallieerde
invasie duidelijk slechts een kwestie van tijd was, trok
de Wehrmacht zich natuurlijk helemaal niets meer van
NHNK aan. Hoe de vlag er bijhing, blijkt duidelijk uit een
brief van Kiel van 25 februari 1944 aan de Organisation
Todt te Delft.235 Kiel onderkende het risico van al het
gegraaf in de Hondsbossche weliswaar en wees op de
bijzondere geografische omstandigheden ter plekke. Hij
vroeg met het oog op de voorjaarstormen dan ook om
“besondere Vorsicht” met werken in het buitentalud van
de Hondsbossche Zeewering en wel omdat “durch einen
Deichbruch die dort schon vorhanden Befestigungsanlagen
bedroht werden”.236 Aan het overstromingsgevaar voor
een groot deel van de provincie maakte Kiel geen woor
den vuil. Voor de leiding van de Wehrmacht waren de
Hollandse waterschapbelangen bijzaak.
GEEN SOLDAAT KAN DE POLDER REGEREN!
235 De naar de Duitse nazi-ingenieur Frits Todt vernoemde Organisation Todt
voerde alle bouwopdrachten van de Wehrmacht uit.
236 RAA, tg. 86.2.014, NHNK, inv.nr. 10612.
