W
78
Camperduin telkens een opening van zo’n 50 meter te
maken, zodat de dijkverzwaring van NHNK ‘gewoon’
doorgang kon vinden. Maar toen op de kruin van de zee
wering bij Camperduin funderingen werden gelegd voor
zogenaamde geschutsopstellingen, verboden de Duitsers
NHNK nog langer gebruik te maken van het werkspoor.
Zodoende konden de dijkwerkers geen zand meer aan
voeren voor de dijkverzwaring.
Dijkgraaf Kamp en ingenieur Poppens be
spraken de kwestie met Hauptmann Ernemann van de
Festungsbaudienststelle Den Helder. Met als resultaat dat
het werkspoor ‘tijdelijk’ werd omgelegd van de westzij
de naar de oostzijde van café Minkema. Na een volgend
overleg met de Duitse majoor Hientsch van de Festungs
baudienststelle Schagen, werd zomer 1942 duidelijk dat
de bezetter vijf bunkers ging bouwen in de Hondsbos-
sche Zeewering en een tankgracht zou laten graven van
Petten naar Camperduin. Het was een haastklus, want de
bunkers moesten binnen twee maanden klaar zijn.
Toen het dagelijks bestuur zich op 7 oktober
1942 bij Camperduin op de hoogte stelde van de werk
zaamheden, kreeg het te horen dat de Duitsers geen
nieuwe werken meer zouden uitvoeren. Maar ondanks
die belofte bouwde de bezetter ter hoogte van strand-
paal 20 in Petten een zogenaamde Heeres Küsten Batterie
(HKB) met munitiebunkers. Later sloegen dwangarbei
ders langs de hele kust palen van 4 tot 5 meter hoog,
bedoeld om eventuele parachutisten 'op te vangen’.
Op sommige palen werden landmijnen gemonteerd.
Tegelijkertijd verdween het hele dorp Petten van de
kaart, zelfs de kerk ging tegen de vlakte. Wat resteerde
was het koloniehuis en enkele vakantiehuisjes. Daarin
woonden de Duitse soldaten.221
Toen Kamp en Poppens een maand later op
inspectieronde waren in Camperduin zagen ze dat er
tóch weer een bunker werd gebouwd en een 'schiet-
stand’ in de kruin van de dijk, waarvoor een zes meter
diepe schacht aan de zeezijde in de dijk moest worden
gegraven. Kamp en Poppens keurden dit regelrecht af,
want dat gegraaf zou bij heftige storm grote schade
kunnen veroorzaken. De dijkgraaf was in alle staten
omdat hij en de ingenieur meenden op 7 oktober 1942
met majoor Hientsch te hebben afgesproken dat er geen
nieuwe werken in de Zeewering uitgevoerd zouden wor
den zonder voorkennis van NHNK. Een van de aanwezige
officieren vroeg vervolgens wat NHNK dacht te doen als
men de werken toch zou uitvoeren. Kamp meldde hem
dat NHNK zou protesteren tot aan de hoogste autoriteit,
te weten Hans Kiel. Kort na zijn bezoek aan Camperduin
schreef de dijkgraaf op 16 november 1942 dan ook een
brief op poten aan de majoor. Voortaan moesten alle
projecten schriftelijk bij NHNK worden aangemeld
en daarop zou het bestuur vervolgens ook schriftelijk
reageren.222 De dijkgraaf nam zich voor tenminste
één keer per week persoonlijk poolshoogte te nemen.
Jansma werd op het hart gedrukt dagelijks te controle
ren “hetgeen de Duitse bezetting doet” en daar tweemaal
in de week over te rapporteren.
GEEN SOLDAAT KAN DE POLDER REGEREN!
Plattegrond van de bunkers aan het zuideinde van de Hondsbossche Zeewering
te Camperduin. De bunkers waren diep ingegraven in de zeewering. Op sommige
plekken was de dijk totaal uitgehold. Detail uit een in december 1946 door
Provinciale Waterstaat gemaakte kaart. RAA, NHNK, inv.nr. 10612.
V *T I J*
-J4< 17
‘ij.
ui»
blu'-'i '-
