Hoeve
Van Rijk naar hoogheemraadschap
Stil protest op een Wieringer skuurskotboerderij met logiesfunctie. Foto Chris Schaatsbergen, augustus 2017.
Bij dit alles werd zoveel mogelijk rekening gehouden
met de natuurwaarden. De hoge gronden bij Vatrop,
Stroe en Westerland van meer dan 6,50 m NAP - die
altijd al als waterkering hadden gefungeerd - werden
ook nu vanwege hun landschappelijke waarde als
zodanig gehandhaafd. Geen massale dijk dus langs die
prachtige kliffen, maar groene dijken met flauwe taluds
van 1:10 en 2,5 m hoger dan de oude dijk. Verder werd
gekozen voor zeewaartse verbreding van 20 tot 40 m
om zoveel mogelijk landbouwgrond en opstallen te
sparen.12 Ook het behoud van de natuurwaarden van
buitendijkse gebieden was een punt van overweging.
Vrijwel iedere vierkante meter schor die verloren
ging werd op een of andere manier gecompenseerd
door de aanleg van een nieuwe kunstmatige schor of
eilandjes van opgespoten zand. Zo kreeg Den Oever er
een natuurgebied bij, werd de keileemklif van Vatrop
voorzichtig behandeld, werd ten noorden van Hippo-
lytushoef het Normerven gereconstrueerd en ingericht
als hoogwatervluchtplaats voor vogels en broedgebied.
De dijken kregen bovendien een recreatieve neven
functie. Daar had vooral de gemeente op aangedron
gen. Positief werd ook het idee ontvangen om de dijk
vlak voor de hoge gronden bij Dam (bij de voormalige
Quarantaine) zuidwaarts te laten afouigen. Dat men er
niet in geslaagd is het bij de Wieringers zo geliefde en
unieke uitzicht op zee overal bij de dijkverhogingen te
behouden, is wel duidelijk. Zeezicht werd gemakkelijk
tot verdriet van bewoners dijkzicht.
Met een vérstrekkende motie-Eversdijk (24 april 1978)
stemde de Tweede Kamer in met de overdracht van
alle primaire waterkeringen van Noordzee en Wad
denzee, tot dat moment in beheer en onderhoud bij
het Rijk, aan "voldoende krachtige waterschappen".
Voor Noord-Holland betekende het dat het NHNK het
beheer kreeg van de Pettemer en Helderse Zeewerin
gen, de duinen langs de Noordzee, de Balgzanddijk en
de Amsteldiepdijk, de dijken van Texel en Wieringen
en in 1990 tevens de Wieringermeerdijken.13 Ook de
fusies onder de polderwaterschappen lieten Wieringen
niet onberoerd. Op 1 januari 1980 ging het Waterschap
Wieringen tezamen met de Anna-Paulownapolder, Het
Koegras, de Zijpe en Hazepolder alsmede de Wierin-
gerwaard - met inbegrip van de Waard- en Groetpol
der - verder als Waterschap de Aangedijkte Landen
en Wieringen, dat op zijn beurt na veel geharrewar
in 1993 fuseerde met Texel en de Wieringermeer tot
Waterschap Hollands Kroon. In dat laatste jaar fuseer
den ook de grote hoogheemraadschappen NHNK en
10 Wieringermeerbode, 14-5-1977.
11 NHA, tg. 354, inv.nr. 281, 2-4-1977.
12 Ibidem.
13 Lambooij (1994), 138-139.
WIERINGER DIJKGESCHIEDENIS
107
