De WESP, de Water En Strand Profiler bij Petten, een meettoestel van Rijkswaterstaat. De WESP in volle actie met op de achtergrond een sleephopperzuiger die bezig is te 'rainbowen', zand opspuiten voor de kust. twintig kunnen ze het onderhoud aardig bijbenen. Het lastigst is het zwerfvuil. Het normale aanspoelsel op het asfalt wordt met een borstel wagen opgeveegd. Maar de troep die over De Dijk wordt geblazen en aan de achterkant in het gras terecht komt moet met de hand verzameld worden. Daar worden jongens en meisjes van een sociale werkplaats voor ingeschakeld. Die vinden dat prachtig werk, zegt Minze. Ze zijn heerlijk buiten en ze zien hoe de De Dijk ervan opknapt als alle troep weer weg is. En dan maar hopen dat die sociale werkplaatsen niet wegbezuinigd worden. Om zijn verhaal over de dagelijkse zorg voor De Dijk aanschouwelijk te maken neemt Minze me mee op een strekdam. Wijst me de verschillende steensoorten: de Belgische bloksteen, de grauw- acke, de breuksteen die tussen het basalt gestort net zo sterk als het natuurproduct, vindt Minze. Het imposantst zijn de enorme bergen met al even enorme rolkeien. Ik herinner me het tafereel na een storm: De Dijk lag bezaaid met rolkeien. Door het water losgewoeld uit De Dijk en omhoog gestuwd over basalt en asfalt. Alsof er een reus aan het knikkeren was geweest. Dan kwam er een vrachtwagen met een grijparm, een soort reuzen- klauw die mooie rolronde, granieten jongens opha len. Tegenwoordig zie ik dat zelden meer. Dat komt door Minze. Die heeft die rolkeien aan de voet van de dijk en de langs de strekdammen laten vastleg gen met gietasfalt. De Dijk wordt steeds steviger, vindt hij. Kost steeds minder aan onderhoud. Vroeger was dat een miljoen per jaar. Nu veel minder. Met een man of Werf en opslagplaats van het hoogheemraadschap zijn een waar konijnenparadijs. De Dijk

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Kring van Vrienden van de Hondsbossche | 2012 | | pagina 36