hoe je voorover kunt leunen in die taaie lucht
stroom vanuit het westen. De gladde dijk werkt als
een venturi die de luchtaanvoer vanuit zee samen
perst en dan op de kruin de regels van Beaufort
aan zijn laars lapt.
Vliegeraars weten dat ook. Er zijn weekends
dat het op de kop van De Dijk bij Camperduin een
bonte boel is in de lucht. Vliegers als olifanten zo
groot, bont en kleurig als clowns, dansen in de
lucht. Sport, kunst en natuur komen er samen in
een ongeregisseerd luchtballet.
Een ballet van een heel andere orde was de
Monstergolf. Georganiseerd door mensen van De
Karavaan. Op 15 juli 2012 zaten er weer net als
vorig jaar bijna duizend mensen op klapstoeltjes op
het asfalt van De Dijk. In formatie. Geholpen door
moderne communicatiemiddelen, lieten die mensen
zich steeds in ander formatie dirigeren. Zo beeld
den ze een monstergolf uit, onder zeevarenden
beter bekend als freakwave, één plotselinge, zeer
hoge golf die zeilers, surfers, badgasten of dijk-
bewakers kan verrassen.
Rollebollend basalt
Het harde, zwarte basaltsteen van de Hondsbossche en andere zeedijken is een onversneden product
van vulkanische oorsprong. Bij uitbarstingen stroomde het als vloeibaar steen naar het oppervlak, waar
het afkoelde en kristalliseerde in die typische zeskantige zwarte zuilen. Soms zijn er basalten te zien
met vijf of zeven kanten. Je hoeft zo'n zuil maar in stukjes te hakken om basaltblokken van de gewenste
maat te krijgen.
Ze lijken onwrikbaar vast te zitten op de dijk en de strekdammen. Maar de kracht van westerstormen
mag niet onderschat worden. Als het echt loos gaat, worden de basalten door het natuurgeweld losgewrikt.
Bij zulke stormen van windkracht 9 of meer, ben ik altijd aan De Dijk te vinden. Het is een romantische
sensatiezucht die ik van huis uit heb meegekregen. Thuis hielden we van onweer, hagel, uitslaande
brand en storm. Verder waren het brave mensen met kantoorbanen.
Toen ik kleine kinderen had, nam ik ze ook altijd mee om ze heel educatief de krachten van
Moeder Aarde te laten voelen. Ook zij hebben dit sensatiegen geërfd. Bij die stormen hield ik ze goed
vast, anders waaiden ze weg. Op een keer was de wind zo hard dat ik een basaltzuiltje van zo'n
30 centimeter tegen het talud van De Dijk zag oprollen, omhoog. Het vervulde me met ontzag.
Als ik hoor van plannen om een luchthaven in zee aan te leggen, denk ik nog weleens aan dat
omhoog rollende zuiltje. Die plannenmakers hebben echt geen idee.
32
De Dijk
