iVL
Monroeën op de top van De Dijk
In Schotland wordt een populaire manier van
wandelen beoefend. Het heet Monroeën. Zo
genoemd naar een actief buitenmens dat deze heel
speciale wandelroutes heeft beschreven in een
boek. Het komt erop neer dat je wandelt (maar
ook vaak klimt) door de Schotse Higlands, over
de kruinen van de heuvels. Het fascinerende van
deze tochten is, dat je voortdurend een onmetelijke
ruimte en een groots uitzicht op het landschap om
je heen hebt. Je wandelt zoals een vogel vliegt. Een
absoluut soeverein gevoel, dichtbij de hemel.
Zo'n zelfde gevoel, maar dan iets bescheidener
en met minder inspanning, is te beleven op de
Hondsbossche. Enkele jaren gelden was dat nog
schapenterritorium, maar tegenwoordig kun je er
vrij wandelen. Er tekent zich dan ook al duidelijk
een platgetreden pad af op de kruin van de dijk.
Een nadeel van de hoge positie is dat de wind uit
zee door het venturi-effect hier op zijn krachtigst is.
Maar er zijn genoeg bijna windstille dagen, waarop
je kunt genieten van een fascinerend Monroe-
effect, met aan de ene kant zicht op de Noordzee,
die breekt op de strekdammen en die met elk getij
en op elke dag van het jaar een andere stemming
-
L M
v
heeft, en aan de andere kant uitkijkend over een wel
heel bijzondere polder met een bewogen geschiede
nis. Met als extraatje natuurmonument De Putten,
waar het vrijwel altijd wemelt van de vogels. Op een
ander plek in deze uitgave daarover meer.
Over de kruin van De Dijk tussen landschap en zeeschap.
Vanaf de kruin bezien: de Leihoek, eens internationale haven
voor de aanvoer van basalt.
De Dijk
19
