Van die Amsterdamse humor getuigt de opmerking
van een vader tegen zijn zoon voordat ze naar
binnengaan: 'Denk eraan, je voeten vegen, anders
kom je er niet in'.73 En de 20-jarige Anton Paap
grapt, als hij ziet wat er van zijn orgel is geworden:
'Het is nu een waterorgel'.
Op de Meteorensingel beschrijft een man de
toestand van zijn piano: 'Hij staat met de poten
omhoog en het ivoor is van de toetsen geweekt. De
rest is één grote troep, het ziet er heel erg uit. Ik
hoop dat de autoriteiten nakomen wat ze beloofd
hebben'. Een ander constateert dat de ontbijttafel
boven op de kachel terecht gekomen is. 'Het is een
grote bende, maar we zullen zien hoe we er weer
bovenop komen'. Een bewoner van de Kometensingel
noemt de toestand die hij aantreft 'onbeschrijflijk'.
Een buurman, die juist zijn hele interieur geverfd had:
'Alles is er weer af, de deuren zijn kromgetrokken. En
daar heb je dan zo voor geploeterd'.
'We hebben wel meer meegemaakt'
De witte woningen aan het Castorplein blijken
bij terugkeer vaal te zijn geworden. Duidelijk is
hier te zien hoe hoog het water heeft gestaan. Het
Polygoonjournaal legt vast hoe een vrouw, gehuld
in een dikke jas, met een fluitketeltje in haar hand
haar woning binnen gaat. Jongeren zijn moedig
en gelaten, ouderen vaak wanhopig, aldus het
commentaar. 'Het was iets verschrikkelijks', zegt
een bewoonster. 'Het kon niet erger dan het was',
Terug naar huis.
digd. De gebobbelde dressoirs en uit elkaar geval
len harmoniums bieden een trieste aanblik.
In de Siriusstraat kijkt een vrouw met tranen
in haar ogen naar haar doorweekte spulletjes. 'Je
schrikt je dood als je hier binnenkomt,' zegt haar
man, 'maar we zullen proberen ons goede humeur
er bij te bewaren en de humor niet te vergeten'.
De huisdeuren moeten met geweld worden opengebroken.
50 De Vergeten Watersnood
