'Het was een intocht die herinnerde aan de oorlogsjaren'
De terugkeer
Vrijdag 29 januari, D-dag!
Na een halve maand kunnen de inwoners weer
terug naar huis. Het is hondenweer, het regent en
het is ijzingwekkend koud. De terugkerende bewo
ners doen radioverslaggever Henk van Stipriaan
denken aan 'een troep oorlogsvluchtelingen'.
Om de operatie in goede banen te leiden, zijn
er toegangen gemaakt bij drie invalswegen: de
Meteorenweg, het Perenpad en de Kometensingel.
Daar heeft het Rode Kruis drie grote tenten opge
zet, waar de bewoners een pakket levensmiddelen,
een set voorraadbussen en schoonmaakmidde
len krijgen uitgereikt. De gemeente heeft ervoor
gezorgd dat er flink geschrobd en geboend kan
worden, want er zijn 2150 emmers, 2100 vuilnis-
blikken, 12.000 viscosesponsen, 100 vloerwissers,
5000 kokosboenders, 1000 harde boenders, 1500
bezems, 10.000 dweilen, 500 paar rubber huis-
houdhandschoenen, 700 schoppen, 1150 kilo kris-
talsoda, 2000 flessen bleekwater en 2000 flessen
Lodaline beschikbaar.
Alle inwoners hebben ook een instructieboekje
van de gemeente gekregen met tips voor de terug
keer, zoals: 'Nat of vochtig geworden aardappelen
dienen zo spoedig mogelijk te worden afgewassen
en gedroogd en na goedkeuren zo mogelijk binnen
drie weken te worden geconsumeerd, daar gemak
kelijk rotting optreedt'.71
'Tuindorpers in storm en regen weer aan de
slag. Indrukwekkende invasie met bezems en
borstel, kachels en koffers', kopt Het Vrije Volk, dat
ook op deze dag met een extra editie verschijnt:
'Het was een intocht die herinnerde aan de
oorlogsjaren. Huiverend sjouwden de slachtoffers
van de watersnood door de scherpe wind en kille
regen. Sommigen hadden een kar bij zich. En daar
op: koffers met kleren, kachels en butagasbranders
Om half negen trok de trieste stoet op via de drie
toegangswegen. En al gauw daarna klonken overal
hamerslagen. Want geen enkele voordeur ging zo
maar open'.72
Vreugde en verdriet
Timmerlieden helpen bij het openmaken van
deuren en ramen. De vreugde over de terugkeer is
groot, maar er is ook verdriet over de ravage die
men thuis aantreft. Het is toch erger dan gedacht.
Sommige mensen kunnen hun tranen niet bedwin
gen. Het interieur ziet er vaak haveloos uit, er ligt
een dikke laag modder, het stinkt en meubilair en
dierbare spulletjes zijn vaak onherstelbaar bescha-
Uitdeling van starterspakketten aan de bewoners door Het Rode Kruis.
De Vergeten Watersnood
49
